Tini, onze voorzitter, heeft op de achterkant van een rol bloemetjesbehang een overzicht gemaakt van onze opstellingen van de liedjes. Ze plakt het aan de wand met breed plakband zodat we het allemaal goed kunnen zien tijdens het oefenen. Super handig!
Nu Nyanda wat later is, neemt Tini, als voorzitter, het voortouw. De rek- en strekoefeningen laten we maar even zitten en we beginnen met het inzingnummer ‘Something in the water’, vierstemmig én a capella. Vera en Carolien hebben Nyanda van het station opgehaald en zij komen binnen tijdens dit lied. Ze hoorden ons al zingen buiten de repetitieruimte en als ze binnenkomen zeggen ze dat het mooi klinkt.
Nu we compleet zijn, kunnen we beginnen. Het werkt heel goed met het geheugensteuntje aan de wand. Totdat…. het plakband langzaam loslaat. Het begint met één hoekje, en gevaar dreigt. Tini vliegt er op af en plakt er gauw weer een nieuw stuk overheen. Zo dat zit weer. Maar het blijkt toch lastiger dan gedacht. Datzelfde hoekje wil niet meewerken en dan, als we allen geconcentreerd naar de aanwijzingen van Nyanda luisteren, laat het papier onverwacht helemaal los en stort naar beneden. We schieten allemaal in de lach.
Er wordt toch nog veel gekletst tussendoor, maar dat is kort overleg met je stemgroep hoe iets gezongen moet worden, of hoe je moet staan. Dat heeft alles te maken met de spanning die nu toeneemt voor het concert. Eigenlijk is het best een behoorlijk pittig project. Maar we doen erg ons best om het goed te laten slagen. Aan het eind van de avond geeft Nyanda ons een compliment: ‘Goed gewerkt, dames!’. We hebben alles uit het hoofd gezongen en zijn vooral bezig geweest met hoe het op het toneel eruit moet zien. Het was een enerverende avond. Zondag is de generale repetitie met Niels Muller en band. Wauw! Dat wordt nóg spannender. Het lustrumconcert komt nu wel heel dichtbij.