5 oktober 2023

Bijna onwennig, na een vakantie van 5 weken en een paar weken later beginnen in verband met de
stemtesten die werden gedaan. Eindelijk weer gewoon om kwart voor acht beginnen. Na het gebruikelijke los schudden
van schouders, armen en benen, geeft Jorn “ademhaling les”. Leren op de goede manier adem te halen is soms een kunst.
Vooral als je lang achter elkaar moet zingen en de ademhaling dan wat later hoort te zijn dan je misschien wel zou willen.
Dus een flinke hap lucht nemen en zo lang mogelijk doorzingen.

We beginnen met het kerstlied van Pentatonix “That’s Christmas to me”, een prachtig, maar ook beetje lastig nummer.
Zeker als je geen lead hebt…
Gelukkig was er een stukje ingezongen door Jorn’s vriendin en daar moeten velen het van hebben.
Meezingen met de ingezongen muziek is zo fijn, als je geen noten kunt lezen. En al kun je wel noten lezen, door meezingen
met ingezongen muziek, gaat het toch echt sneller.
Met het tweede deel gaan we dan verder en is dus lastiger te volgen.
Zelfs onze dirigent vroeg zich af waar hij aan begonnen was en hij heeft het nog wel zelf gearrangeerd.

Dan is het pauze! Jammer, er is niemand jarig en dus ook geen traktatie. Wel wordt er gepraat over hoeveel tijd we nog hebben om de kerstliedjes erin te krijgen, maar gelukkig komen er nog twee workshops aan binnenkort.
Daar leren we zeker heel wat bij! Gezellig en leerzaam, inclusief lunch, geweldig toch!
Na de pauze vraagt Jorn “Entre le boeuf” te zingen. Een Frans kerstliedje dat gaat over het kindje Jezus, dat slaapt tussen een os en een ezel. Vorige week ging dat prima en klonk mooi, maar vanavond was het niet om aan te horen. Waar dat nu aan ligt? Dan wordt besloten om het “normale” repertoire te zingen. “Leun op mij, Fix you en Something inside so strong”. Dit gaat voor de meesten uit het hoofd. En eerlijk, dat is zoveel fijner! Geen boek, geen geblader, geen gezoek, dus zo snel mogelijk in het hoofd stoppen.
De os, de ezel en het kindje:”Entre le boeuf et l’ane gris”.
Fijn weekend en tot volgende week.