Zonder al teveel enthousiasme beginnen we met de warming up.
Het is veel te warm voor de “fitness” oefeningen, maar puffend slaan we de armen en benen los.
Dan beginnen we met de in-zinger (instinker) van Jorn, die had nog net iets veranderd voor de mezzo’s.
Wie de mail van die dag nog niet gezien of gehoord had, ging dus even de mist in.
De OETJES moeten nog op de plek vallen. Dit geldt ook voor Can’t hurry love, waar een OEH maar niet op de plek wil vallen. Eigenwijs ding, maar we doen het zo vaak over tot Jorn knikt. Nu moet het blijven hangen tot de volgende repetitie.
Het brommen van de luidsprekers wordt getest. Jorn had zijn eigen instrument meegenomen om te
testen of het aan onze stage-piano ligt. In het begin dachten we dit echt en Tini vertelde dat we
al gespaard hadden voor eventueel een nieuwe. Dat is natuurlijk prachtig, maar…
Toen Jorn voor de boxen langs liep, begonnen ze te brommen. Nu vroegen we ons in “ernst” af of hij misschien als stoorzender aanwezig was. Tot en met de vraag of hij ook een piercing had of iets in of aan de schoenen. We zijn er nog niet achter, maar het instrument is het toch zeer waarschijnlijk niet.
Misschien de boxen, aansluiting of kabels, dat moeten we dus nog steeds onderzoeken.
Het repertoire wordt doorgezongen van Het Dorp tot Fix you en van de ABBA-medley tot
‘t Glipt me door de vingers. Het Dorp wil maar niet in de goede timing komen. Hoe en waarom dat niet lukt? Jorn raadt aan in ieder geval niet de Wim Zonneveld versie te gaan luisteren.
We zijn met zoveel minder nu elke keer vanwege vakanties. De ene groep is nog niet terug, de ander net vertrokken.
Normaal komen de alten wel boven de groep uit, maar nu worden sopranen en mezzo’s gevraagd iets te minderen in geluid.
We sluiten met een paar vrolijke nummers, Cotton Fields en Country Roads. Dan in de zwoele avond naar huis, wat heerlijk !!
Iedereen die met vakantie gaat of met vakantie is en dit toch leest een hele fijne tijd, waar jullie ook zijn. Voor de anderen geniet van het weer en tot volgende week.