Blogs

De middag
Om 12.00 uur is het bestuur al aanwezig in het Theaterhotel. De Beethovenzaal is al in kerstsfeer gebracht. Enorme zilveren sterren hangen aan het plafond en op de tafels staan kleine kerststukjes. De ruimte moet nog naar wens worden ingericht en het bestuur gaat aan de slag. Omdat er voor het jubileum gekozen is voor de kleuren blauw en zilver,  zijn er  op de valreep nog blauwe kerstballen en bijpassend lint gekocht om de tafeltjes er mee te decoreren. Het ziet er heel feestelijk uit allemaal. Ze zijn nog maar net klaar of de eerste koorleden arriveren al om gekapt en opgemaakt te worden door de kapsters van onze sponsor,  Coco Haistudio uit Almelo. We moeten daarvoor naar een eigen af te sluiten ruimte in het Theaterhotel. Daar kunnen we ook onze spullen kwijt en ons ’s avonds, voor wie dat wil, omkleden. Het is een gezellige drukte. Met 8 personen tegelijk zijn we aan de beurt. Sommigen ondergaan een complete metamorfose en moeten aan hun nieuwe look wennen. Iedere keer als iemand zich weer bij de groep voegt, vindt uitgebreide keuring plaats. Het is wel heel uniek hoe we zo ‘klaar-gestyled’ worden met z’n allen, allemaal in ongeveer dezelfde lijn. We hebben zelfs allemaal dezelfde kleur lippenstift/-gloss op. Na een paar uur is de klus geklaard, het kappersteam neemt afscheid. De band heeft zich geïnstalleerd  en de dames van de Flageolettes zijn ook gearriveerd. Een verrassing is dat Tessa Kortenbach, waar we twee workshops ‘tekstbeleving’ van hebben gehad, er ook is, zij geeft ons de laatste tips. Dan is het tijd voor de soundcheck en die verloopt goed. Tessa heeft maar één grote tip en dat is: genieten! Dat geeft vertrouwen voor de avond. Ondertussen is het tijd om óf naar huis te gaan óf een daghap te nuttigen in het Theaterhotel.

De avond
De meesten blijven en na het eten is het tijd om ons voor te bereiden op het concert. We kleden ons om en het is een wirwar aan tassen, jurken, jassen, panty’s, make-up, schoenen. De laatste checks worden uitgevoerd, welke oorbellen? of misschien toch helemaal geen oorbellen? hoe de sjaal te dragen? Welke schoenen of toch laarsjes? Ook willen we tandenpoetsen en dat gaat allemaal bij de wasbak van het kleine keukentje. Iedereen wil natuurlijk bij de spiegel, dus is het soms dringen, maar het gaat in goede harmonie. En de bandleden? Die zitten geduldig op de gang te wachten totdat alle dames klaar zijn, zodat zij zich kunnen omkleden. Daar heeft niemand natuurlijk aan gedacht, of oog voor gehad. Maar ook zij kunnen uiteindelijk van de ruimte gebruik maken. Terwijl alle koorleden zich vervoegen naar de hal bij de zijdeur waar we onze entree zullen maken, is er paniek toegeslagen bij Vera. Zij zoekt koortsachtig naar twee speciale cadeautjes die tijdens het concert uitgereikt gaan worden. Waar kunnen ze zijn, ze zoekt en zoekt, snapt er niets van. Ondertussen zitten wij, de rest te genieten van alle bezoekers die binnenkomen en alle bekenden worden natuurlijk extra hartelijk begroet. Dan arriveert mevrouw Christien van Wijk, wethouder van o.a. Kunst en Cultuur van de gemeente Almelo en Tini, onze voorzitter, heet haar welkom.

Voorprogramma
De Flageolettes beginnen om 19.30 uur met hun programma. Een van hen stelt zich voor als Femke Flageolette. Wat een vrolijke verschijning. Vier dames in petticoatrokken geven met hun instrumenten, gitaar, drums, contrabas en saxofoon/fluit een fantastisch, zeer onderhoudend muzikaal  optreden, het gaat van Caro Emmerald tot Ilse de Lange. Echt top! En de zaal stroomt vol. De mensen blijven maar komen en wat blijkt? Er moeten stoelen bijgeplaatst worden, we gaan over de 300 bezoekers heen. Wauw! Dat is boven verwachting. We hadden namelijk het idee dat het niet zo storm zou lopen door het Sinterklaasweekend. Het mooie van de locatie in het Theaterhotel is, dat bezoekers van het hotel deze avond ook kunnen bijwonen. We krijgen de indruk dat er inderdaad een paar hotelgasten bij zitten. En dan, dan is het tijd voor ons. Vera is er ook bij, heeft een hoog rode kleur, maar kijkt opgelucht. De cadeautjes zijn terecht. Ze lagen onder de stapel jassen in de kleedkamer. Pff, gelukkig, het feest kan beginnen. We maken een kring met z’n allen waarbij we elkaar  om de schouders vasthouden. Geen yel, dat niet, maar een peptalk van Nyanda, ze haalt de druk van de ketel, voor zover die er is, we zijn er klaar voor. Nu is het aan ons.

Showtime!
We horen dat de Flageolettes gaan  afronden en dus stellen we ons in de geoefende volgorde op. Natuurlijk kletsen we weer veel  te veel en te hard en moet Nyanda ons weer eens tot de orde roepen. Het is natuurlijk de spanning. Dan horen we Femke Flageolette aankondigen:  HET ZWINGKOOR!  De bandleden komen eerst op, nemen plaats en beginnen met hun spectaculaire intro van Born to be wild. Dan lopen wij zingend ‘Born to be wild’ in een lange rij naar het podium. We zingen nog even verder tot we allemaal op onze plaatsen staan. Meteen zet de band het eerste nummer in: Wonderful World. Terwijl we zingen worden op een projectiescherm al onze baby/peuterfoto’s getoond. Na deze aftrap, neemt Tini de microfoon en doet een welkomstwoordje. Wat kan ze dat goed. Een speciale dank gaat uit naar de gemeente Almelo, in de persoon van de wethouder, mevrouw Van Wijk, die het mede mogelijk heeft gemaakt door een financiële bijdrage te leveren, dit concert te organiseren.  Dan vervolgen we ons programma  in de leeftijdscategorie van 0-15 jaar. De liedjes die hier gezongen worden zijn Mbele mama, Count on me,  Non, non, rien n’a changé en In your arms. Bij alle nummers wordt er wel een bijpassende foto of afbeelding geplaatst op het projectiescherm.

Hierna neemt Femke Flageolette weer het woord en vertelt iets over de volgende levensfase, van 15-25 jaar, waarin van alles wordt ontdekt en gebeurt. De liedjes zijn heel afwisselend, soms met andere kooropstellingen. We beginnen met  Mädchen, vervolgens N’oubliez jamais, Something in the water, Close to you en we sluiten af met Fire van de Pointer Sisters.

De pauze deel twee
Tot hier! Nu is het pauze. De kop is er af. Wat zingt dat toch lekker met een liveband. We verlaten het podium via de zijdeur waar we ook zijn opgekomen en voegen ons bij onze familie, vrienden en bekenden. Voor iedereen staat een  pauzedrankje klaar, een ´bubbeltje´ of een jus d´orange. Uiteraard kan er ook wat anders genuttigd worden. De Flageolettes spelen ondertussen weer hun heerlijke muziek en het is een heel ongedwongen en gezellige sfeer. De eerste reacties zijn erg positief.  We krijgen veel complimenten over dat we alles uit het hoofd zingen en dat het heel aparte arrangementen zijn. Voor we het weten is de pauze om en stellen we ons weer op voor het tweede gedeelte.

Femke Flageolette introduceert de volgende levensfase, die van 25-45 jaar. We komen weer het podium op. We trappen af met My baby just cares for me, dan volgt Laughter in the rain, Anne en Nine to five. Hier moeten we veel wisselen van plek, dat betekent goed focussen op tekst en choreografie. Maar het gaat ons goed af. Na deze serie volgt een korte rust. Femke Flageolette komt het podium weer op en vertelt iets over hoe de vrouw in deze fase zit. Een druk leven met  regelen, je kind zien uitvliegen, een relatie die eindigt, al met al een turbulente levensfase.  We bezingen dat met Opzij-Opzij-Opzij, Natural woman, ’t Glipt me door m’n vingers en Ik ben hem kwijt. Dit laatste nummer kent een heftige tekst (‘ik stak een broodmes in zijn rug…’) en dat verrast het publiek, dat verwacht je niet van die keurige dames. Het werkt bij het publiek op de lachspieren. Wat mooi! Ook dat zijn wij.

Het is wel jammer dat het geplande filmpje dat is opgenomen bij AH aan de Gors in Almelo, niet werkte tijdens Opzij-Opzij-Opzij. Het is een hilarisch filmpje, deze zal alsnog op Facebook en de website worden geplaatst. Het is zeer zeker de moeite waard om dit te bekijken.

Finale
Femke Flageolette komt voor de laatste keer op en kondigt de laatste fase aan, van 45-65+. Je bent in de herfst van je leven  We beginnen aan de laatste serie van de avond, Wisely&Slow, Autumn leaves en When I’m 64. Voordat we het slotlied zingen, neemt Tini het woord en vraagt Jeannette Wallenburg en Richt van der Weij naar voren. Ook zij jubileren. Het Zwingkoor bestaat 25 jaar en zij zijn de enige overgebleven leden vanaf het eerste uur, de oprichting. Zij ontvangen beiden een zilver kettinkje met een G-sleutel , een bos bloemen en een groot applaus. Tini spreekt  nog haar dank uit naar de band, de geluids- en lichttechnicus en Nyanda en dan gaan we z(w)ingend los op We are family. Het werkt aanstekelijk, want de bezoekers komen van de stoelen, ze zingen en klappen vol enthousiasme mee. Zo mooi om te zien vanaf het podium. Wat een  fantastische avond! En dan zit het er op, de tijd is omgevlogen. We zijn allemaal opgelucht en blij dat we iedereen een mooie avond hebben bezorgd.

After party
We verlaten het podium weer via de zijdeur en gaan richting zaal. Een enkeling uit nog een vreugdekreet en dan zoeken we onze familie, vrienden en bekenden weer op om na te praten over deze, voor ons, bijzondere avond. Het podium wordt klaargemaakt voor DJ Bram. De reacties over ons concert zijn weer positief. Iedereen heeft een mooie avond gehad.

En DJ Bram, die draait heerlijke muziek uit ´onze´ tijd. Het duurt even, maar dan gaan de eersten de dansvloer op en dat blijft tot de avond eindigt rond middernacht.

Overpeinzing
Natuurlijk kende het concert kleine schoonheidsfoutjes, maar wat kunnen we trots zijn op onszelf.  Na ruim een jaar hard werken, hebben we vanavond een mooi, onderhoudend en verrassend concert gegeven!  Wat een avond, keihard gewerkt met z’n allen en het werd écht ONS feestje!

De moeder van Nyanda is meegekomen. Ze is helaas zaterdag verhinderd, maar wil ons wel graag horen , daarom is ze er vanavond om naar ons luisteren. Wat lief! We starten zoals altijd met een warming up, vanavond maar even een korte. Dan volgen we het programma. Af en toe is er nog wat verwarring over wie waar moet staan, maar al met al slaan we ons er goed doorheen.  Voor sommige koorleden blijft het lied ’t Glipt me door mijn vingers steeds weer emoties oproepen.  Ook nu is dat zichtbaar het geval . Het is ook een prachtig nummer dat we met veel gevoel zingen en de tekst is zo treffend. Dan gebeurt er gewoon iets van binnen.

Nadat alles is doorgenomen,  zit het er voor Dries op. Wij nemen nog even de choreografie aan het begin van alle nummers door . En dan zit het er voor ons ook op, we zijn er klaar voor en gaan knallen zaterdag en ….. we maken er een feestje van.  Succes en vooral veel plezier allemaal!

Vandaag gaan we met grote passen door de setlijst. Wat willen we nog oefenen, alleen dat zingen we. Dan blijkt opeens bij een lied waar twee stemgroepen de lead hebben, dat een hele stemgroep Iets anders zingt dan het moet zijn. Er is even verwarring, maar dat wordt gauw opgehelderd. We volgen de originele tekst. Oei, dat wordt nu nog omschakelen. Gaat dat lukken volgende week? Het zit er namelijk al behoorlijk strak in. Nou ja, als dat het enige is, een schoonheidsfoutje mag.

Om ons door het hele concert te loodsen, zal Nyanda gebruik maken van gebarentaal. Ze laat zien wat dat voor gebaren zijn. En als we toch even de draad kwijt zijn, moeten we ‘Bambi-ogen’ opzetten. Grietje voegt meteen de daad bij het woord. Haar ogen rollen bijna uit de kassen, maar… helaas, resultaat: nul! Arme Grietje.

De kaartverkoop gaat goed. Tini is er maar druk mee. Alles voor het goede doel. En weer vliegt de avond voorbij. Volgende week donderdag is écht de generale. Dries, onze vaste toetsenist bij optredens, zal er zijn om ons te begeleiden. We hebben dan ons ‘proefconcert’. En zaterdag? Dan gaan we knallen en maken er een feestje van!

Even een reminder voor wie nog geen kaarten heeft, die zijn ook op de avond zelf te koop.
Mis het niet!!

Niels, Sander en Terry van de Niels Muller en band zijn er al op tijd bij en zijn al druk in de weer met hun instrumenten. De bassist ligt helaas ziek in bed. Om 10 uur starten we. Het hele programma komt aan bod, inclusief de opstellingen. We beginnen met het slotlied, dat heeft écht nog even aandacht nodig en moet ook een paar keer over. De band is fantastisch, de muzikanten spelen alles heel gemakkelijk. Het is zó kicken om begeleid te worden door een liveband. Het lijkt wel of we ‘gedragen’ worden door de muziek. Wat we ook als superfijn ervaren,  is dat Nyanda, zich helemaal op ons kan concentreren. Voor we het door hebben is het al weer tijd voor de lunch. Grietje heeft een hele grote pan kippensoep gemaakt, het smaakt verrukkelijk. Het bestuur heeft gezorgd voor tomatensoep en de boterhammen hebben we zelf meegenomen. Na een korte lunchpauze gaan we weer door met de rest. Sommige uitvoeringen van nummers gaan meteen goed, andere moeten een paar keer opnieuw. En dan is het toch nog wat later geworden, half vier, het zit er op. We zijn moe, maar hadden dit écht niet willen missen. Komende repetities nog de allerlaatste puntjes op de i, en dan,  ja, we zijn klaar voor het concert!

Tini, onze voorzitter, heeft op de achterkant van een rol bloemetjesbehang een overzicht gemaakt van onze opstellingen van de liedjes. Ze plakt het aan de wand met breed plakband zodat we het allemaal goed kunnen zien tijdens het oefenen. Super handig!

Nu Nyanda wat later is, neemt Tini, als voorzitter, het voortouw. De rek- en strekoefeningen laten we maar even zitten en we beginnen met het inzingnummer ‘Something in the water’, vierstemmig én a capella. Vera en Carolien hebben Nyanda van het station opgehaald en zij komen binnen tijdens dit lied. Ze hoorden ons al zingen buiten de repetitieruimte en als ze binnenkomen zeggen ze dat het mooi klinkt.

Nu we compleet zijn, kunnen we beginnen. Het werkt heel goed met het geheugensteuntje aan de wand. Totdat…. het plakband langzaam loslaat. Het begint met één hoekje, en gevaar dreigt. Tini vliegt er op af en plakt er gauw weer een nieuw stuk overheen. Zo dat zit weer. Maar het blijkt toch lastiger dan gedacht. Datzelfde hoekje wil niet meewerken en dan, als we allen geconcentreerd naar de aanwijzingen van Nyanda luisteren, laat het papier onverwacht helemaal los en stort naar beneden. We schieten allemaal in de lach.

Er wordt toch nog veel gekletst tussendoor, maar dat is kort overleg met je stemgroep hoe iets gezongen moet worden, of hoe je moet staan. Dat heeft alles te maken met de spanning die nu toeneemt voor het concert. Eigenlijk is het best een behoorlijk pittig project. Maar we doen erg ons best om het goed te laten slagen. Aan het eind van de avond geeft Nyanda ons een compliment: ‘Goed gewerkt, dames!’. We hebben alles uit het hoofd gezongen en zijn vooral bezig geweest met hoe het op het toneel eruit moet zien. Het was een enerverende avond. Zondag is de generale repetitie met Niels Muller en band. Wauw! Dat wordt nóg spannender. Het lustrumconcert komt nu wel heel dichtbij.