Blogs

Na een weekje vakantie, altijd welkom, starten we vanavond weer met frisse moed en zin. Eerst even de jaarvergadering en daarna volgt de repetitie, maar….Tini heeft schokkend nieuws voor ons.
Er is een brief van Nienke bij het bestuur binnengekomen. Onze dirigente Nienke gaat ons koor verlaten! Ze heeft een nieuwe baan met meer werkuren. Dit in combinatie met haar privéomstandigheden maken het dat de balans nu wat zoek is en ze keuzes moet maken. Er gaat een golf van schrik en teleurstelling door het koor. We moeten het even verwerken. Hoewel we allemaal begrip hebben voor de situatie van Nienke en natuurlijk voor haar het beste willen, hebben we wel een beetje met onszelf te doen. Maar gelukkig, ze laat ons niet meteen in de steek, ze helpt ons bij het zoeken van een nieuwe dirigent(e). Dat is het koor al eerder gelukt, dus we hebben er vertrouwen in dat het uiteindelijk dit keer ook gaat lukken.

De jaarvergadering wordt verder afgewerkt en dan kunnen we met de repetitie beginnen. Nienke komt binnen en heeft er wat moeite mee om ons onder ogen te komen, omdat, zoals ze zegt: ‘met iedereen heel gek is.’ Lieve Nienke, wij ook met jou, maar het leven zit vol verassingen en uitdagingen, dan moet je soms een andere koers varen. We gaan van je genieten zolang je nog bij ons bent.

We beginnen de repetitie met Today is a wonderful day, eigenlijk is het dat niet. De oorlog die Rusland is begonnen met Oekraïne en vervolgens met de rest van de wereld houdt iedereen al een week in de greep. En dan natuurlijk ons eigen kleine leed, het vertrek van Nienke. Maar goed we zijn nu hier om te zingen en Today is een lied waar je leuk mee kunt variëren, dat doen we dan ook. We zingen het in canon en daarna geeft iedere stemgroep bij de lalala om de beurt er een eigen draai aan. De rest van het koor moet goed opletten en zodra de variatie start moet die gevolgd worden. De lalalala, wordt bijvoorbeeld een dadada. Kortom chaos! Want wanneer moet je beginnen met de aangegeven variant, meteen tijdens de tekst of pas bij het lalalala? Hoewel het de bedoeling is dat de variant op lalala spontaan wordt ingezet door een persoon van een stemgroep, gaan de sopranen al uitvoerig overleggen wat zij kiezen, dududu of miauw, miauw, miauw. Gevolg: het koor weet al wat er gaat komen, het is geen verrassing meer! De sopranen zijn überhaubt wat onrustig vanavond. Grietje is vanavond de aanstichter hiervan. Ze had een zware dag, haar kleinkind op wie ze vandaag had opgepast wilde maar niet slapen, het was slopend. Dus, moet ze zich vanavond even uitleven. Met Irma naast zich is het een dolle boel. Renate doet er nog een schepje bovenop. Die vraagt of Irma een nieuwe bril heeft. Irma wil die laten zien en pakt de bril van haar neus, en die vliegt door haar enthousiasme de zaal in. Renate ligt dubbel van het lachen. Nienke vraagt wat er toch met de sopranen aan de hand is vanavond. Anita zegt dat ze vermoedelijk paardenvlees hebben gegeten, daar word je wild van. Verbaasde blikken. Dit is een uitdrukking, maar gezien de reacties heeft daar nog niemand van gehoord.

De nummers die we vanavond oefenen worden tot in de puntjes behandeld. Fouten die door de tijd erin zijn geslopen worden nu gecorrigeerd. We gaan voor perfectie.

Het is tijd voor koffie en thee. Voor het eerst sinds de coronatijd, weer naar de gemeenschapsruimte. Daar staat ook een traktatie klaar van Marianne die jarig is geweest. Na de pauze zet Nienke de roffel op het keyboard in en we zingen Marianne toe.

Deel 2 volgt van de repetitie, we zingen nog wat nummers door, niet alleen met begeleiding van het keyboard, maar ook met een begeleidingsband. Daar zijn we ondertussen ook al aan gewend. Heel fijn voor Nienke, dan kan ze zich concentreren op het dirigeren.
En zo komt er een einde aan onze vertrouwde repetitie met Nienke waarvan we weten dat die misschien al heel snel gaat veranderen zodra we een nieuwe dirigent(e) hebben gevonden.

GEZOCHT: EEN DIRIGENT(E) VOOR EEN GEZELLIG EN HECHT VROUWENKOOR

Ik ben vanavond vroeg aanwezig en zie Tini al druk bezig de piano, boxen en accessoires naar binnen kruien, dus ga ik helpen. De stoelen staan al goed opgesteld, dat is door iemand van de Driehoek al gedaan, zo fijn altijd. Aan het eind terugzetten en opstapelen doen we zelf.

Het aansluiten van alle apparatuur is nog wel even een dingetje. Tini leidt mij er prima doorheen. Altijd handig dat meerdere personen hiermee bekend zijn, zo ben je nooit afhankelijk van een paar personen. Nienke weet het ook wel en mogelijk nog anderen, maar hoe meer hoe beter.

We zijn met een kleine groep vanavond, 15 personen en gelukkig zijn daarvan alle stemgroepen voldoende vertegenwoordigd. Vera en Irma haken aan via Zoom. Vanavond gaan we voornamelijk zingen met begeleidingsbanden. O jee, er is iets mis met het geluid want Vera en Irma horen alleen het koor en niet de piano. Nienke lost het op.

Om in te zingen heeft Nienke gekozen voor een korte tekst, een canon: hoor de zwaan zingt oeh, oeh, oeh. We beginnen daarmee en dan gaan we variëren in klinkers. Zo krijgen onze borst- en kopstem een mooie opwarming. Vervolgens zoals gezegd volgt een vierstemmige canon waarbij uiteindelijk iedere stemgroep een soort lead krijgt. Er mag ondertussen gevarieerd worden tussendoor met de verschillende klinkers, dus als ‘volger’ moet je goed opletten of een oeh verandert in bijvoorbeeld een ‘ah’, want dat moet meteen opgepakt worden. Het vraagt opperste concentratie van de koorleden. Een leuke, maar pittige oefening.

We zijn klaar voor het échte werk. Het nummer I’ll be there for you klinkt toch een beetje ‘Njea’, de dynamiek ontbreekt. Aha, de rode draad van vandaag is dynamiek. Nienke zegt dat ze liever heeft dat je overtuigd vals zingt, dan voorzichtig goed. Zo weet je nl. hoe het moet en beklijft het eerder. Hopelijk helpt die opmerking iedereen meer over de drempel. Toch blijft het lastig om voluit te gaan.

Anita is een beetje kritisch op haar aanwezige 2 collega-sopranen Renate en Grietje. Ze probeert Renate heel subtiel te wijzen op een ‘oeh’ die zij zingt dat dat een ‘oh’ moet zijn. Omdat Nienke al wil doorgaan naar het volgende nummer maar de dames nog in discussie zijn over de ‘oeh’ of de ‘oh’, valt iedereen stil en is de subtiliteit tot een nulpunt gedaald. Er wordt luistert geïnteresseerd meegeluisterd. De discussie wordt gestaakt en Nienke zet het volgende nummer in. Terwijl we daar mee bezig zijn, wordt het Renate duidelijk waar het over ging. ‘Oh, nou weet ik het, komt goed’ fluistert ze. Zo grappig.

Even later is Grietje de pisang. Zij zingt bij Havana steevast de zin ‘and papa says he got malo in IT’ in plaats van ‘….in HIM’. Wel gendervriendelijk, maar niet de bedoeling. Zij heeft een uitgetypte tekst voor zich waar ‘it’ staat. Nadat de originele tekst is geraadpleegd, is het opgelost en zo staan alle neuzen weer dezelfde kant weer op (en dan heb je een optocht, haha, om maar een beetje in de sfeer van carnaval te komen.)

Na een aantal lekkere nummers die we doorzingen zijn we al weer aan het eind van de repetitie beland. Volgende week is het voorjaarsvakantie, dus geen repetitie en ook geen blog.

Fijne vakantie allemaal en tot over 2 weken.

Voor we beginnen met de repetitie eerst een bericht van Tini. Zij heeft van de contactpersoon van de gemeente Almelo een berichtje ontvangen over ons optreden zaterdag 5 februari in het Beeklustpark. Hij geeft ons een compliment voor onze presentatie. Een mooie opsteker want zo vaak hebben we fysiek nog niet gerepeteerd.

Nienke heeft weer iets nieuws bedacht om onze stem op te warmen. Count on me vormt hiervoor de basis. De zang wordt vervangen door ‘parapa….’ Dit meerstemmig en tegen de tel in. Dat is even lastig, maar klinkt wel mooi. Als we het een beetje door hebben neemt om de beurt iedere stemgroep de leadzang op zich terwijl de rest begeleidt met ‘parapa…’. Leuk!

Ons huiswerk voor vandaag was Adiemus en Royals.
We beginnen met Adiemus die we eerst helemaal doorzingen. Zo hoort Nienke waar de knelpunten zitten en ja hoor, die zijn er. Ze neemt het nummer per stemgroep door, begint bij het eind van het nummer en werkt dan naar voren.

Voor de pauze zingen we nog een paar verzoeknummers door en na de pauze pakken we Royals op met dezelfde aanpak als Adiemus. Van achteren naar voren werken. Tini verplaatst zich even naar de achterste rij zodat ze de rest van de 1e alten wat steun kan geven.

Voordat de repetitie eindigt zingen we nog een paar verzoeknummers door. Richt mag als eerste kiezen want zij is jarig geweest. Het wordt Can’t help falling in love. Na afloop roept Grietje: ’heeft iemand dit opgenomen? Dan kunnen we dat aan onze geliefden laten luisteren maandag op Valentijnsdag!’ Helaas, er is geen opname gemaakt. Je zal het zelf moeten zingen Grietje en alle anderen ook die dit een goed plan vonden.

En zo eindigt alweer een gezellige maar productieve repetitie.
Tot volgende week.

Hieronder een impressie van het optreden in Beeklustpark van 5 februari.

Zaterdag 5 februari mogen we weer sinds heel lange tijd een optreden verzorgen, en dat nog wel in coronatijd. Het prettige is dat het in de buitenlucht is op een van de mooiste plekjes van Almelo: koepel van het Beeklustpark. Dan wordt er een Winterwandeling georganiseerd door Kom Erbij Almelo. De wandelaars passeren De Koepel en kunnen daar een warme drank of soep krijgen terwijl wij een paar liedjes zingen. Hoe leuk is dat.

Tini en Carolien geven het laatste nieuws over zaterdag en dan beginnen we met de opwarming en de generale.
Na de pauze gaan de stoelen aan de kant en staan we in de opstelling zoals we dat voor zaterdag afspreken. Degenen die er niet bij zijn, moeten zich even afzijdig houden.

De koorleden verdelen zich over de zaal, we blijven afstand houden, het coronagevaar is nog niet geweken, helaas. We zingen met geluidsbanden, dat hebben we al een paar keer geoefend en het gaat prima.

De generale gaat goed, dus we zijn er klaar voor. De nummers die we gaan brengen zijn:
Before I go, Havanna, Count on me, Something in the water, I’ll be there for you en Leun op mij.
Het zijn steeds kleine groepjes wandelaars die langs komen, dus we kunnen volstaan met deze zes nummers. Dan is natuurlijk even de vraag, hoe presenteren we ons wat kleding betreft. De kleidingcommissie heeft besloten om onze mooie groen/zwarte sjaals om te knopen, zo blijven we lekker warm en stralen we ook nog eens eenheid uit. We hebben er allemaal zin in en zien uit naar ons optreden. Irma en Grietje poseren nog even voor de foto, ook zij zijn er klaar voor.

Veel succes aan ons allemaal!

We zijn er weer en de opkomst is fantastisch. Op veilige afstand zitten we weer in de Driehoek bij elkaar.
Grietje haakt aan via zoom. We zwaaien even naar elkaar. Nienke vraagt aan Grietje of ze ons hoort en als Grietje antwoord geeft knalt haar stem uit de boxen die Nienke heeft aangesloten. Wow! dat werkt meteen op onze lachspieren.

Volgende week zaterdagmiddag 5 februari treden we op in de koepelruimte van Beeklustpark. Voor dat optreden heeft Nienke okestbanden van de nummers erbij gezocht. En daarmee repeteren we vanavond. Zo gaaf! Na de opwarming beginnen we met Havanna, iedereen staat klaar, en dan klinkt intro. Maar geen Havanna zoals verwacht, maar A night like this klinkt uit de boxen, oeps. Gauw wordt het juiste nummer gestart en het klinkt helemaal niet verkeerd met zo’n orkestband.

Een lied als Count on me dat al jaren in ons repertoire zit is toch wel wat weggezakt. Even goed herhalen en de puntjes op de i zetten. Ondertussen doet Grietje haar best om een beetje lol te maken door leuke achtergrondjes tijdens haar zoomen erbij te verzinnen. Maar ze krijgt geen reactie, dus appt ze Anita om te vragen of het wel goed gaat bij ons. Het blijkt dat Nienke niet Grietje op het scherm heeft staan, maar de inhoudsopgave van de playlist. Dus helaas, houd maar op Grietje, geen leuke achtergrondjes voor ons.

Het is pauze en er zijn traktaties, 4 personen zijn jarig geweest, Gerda, Vera, Anita en Joke. Zij trakteren op zowel grote slagroomsoezen als kleine soesjes. Heerlijk! Uiteraard klinkt eerst het ‘Lang zullen ze leven’ voor we verder gaan met de repetitie.

Aan het eind van de avond zingen we altijd verzoeknummers. Een van die nummers is Country roads, maar dat is een nummer dat tijdelijk geparkeerd is tot na het optreden van 5 februari. Bijna niemand beschikt over de tekst, in ieder geval niemand van de sopranen, want die partij gaat helemaal de mist in.

Het laatste nummer is Leun op mij, een van onze favorieten. Het nummer is bijna ten einde en Henny loopt de laatste zinnen al zingend naar de deur ‘Leun op mij, leun op mij ……’ en ze staat voor een bord met de tekst: ‘niet op leunen’. Geweldige timing, zo hilarisch!

Tot donderdag allemaal!