Blogs

De coronabesmettingen nemen fors toe in Nederland. Er zijn verscherpte maatregelen genomen door de overheid. Koren mogen nog repeteren, maar blijft dat zo en welke invulling geven wij als koor aan de repetitie? Dat gaan we vanavond bespreken.

Een paar koorleden hadden voor zichzelf al het besluit genomen niet meer fysiek deel te nemen, maar mee te doen via ZOOM. Tini en Nienke hebben de laptop zo opgesteld dat de ZOOM-koorleden zicht hebben op de repetitieruimte. Nienke heeft een microfoon bij de piano geplaatst ook om het geluid beter op te vangen voor de ZOOM-leden.

De stemming is toch een beetje bedrukt. Tini inventariseert wie nog naar De Schöppe wil komen en wie vanaf volgende week via ZOOM deelneemt. Een paar leden gaan digitaal en een groepje durft het wel aan zolang we de afgesproken regels maar naleven. Met name degenen die online meedoen, pleiten voor een aaneengesloten repetitie, geen pauze. Hier stemt iedereen mee in en vanaf vandaag repeteren we van 8 uur tot kwart over 9. Uiteraard worden de ontwikkelingen op de voet gevolgd en rekening gehouden met nieuwe regels door de overheid bepaalt.
Oké, met deze nieuwe afspraken kunnen we beginnen.

Er ligt een nieuw lied op de stoelen ‘if I were a boy’. Vorige week hebben we vierstemmig de ‘oe-tjes’ van dit nummer ingestudeerd. Nu gaan we zelf de tekst zingen, met solisten. Wie maar wil mag de solo zingen en de rest ondersteunt met het ‘oe-tje’. Het zijn Carolien en MariAnne die het spits afbijten voor de eerste twee coupleten en bij de verhoging nemen de 3 aanwezige mezzo’s, Vera, Gerda en Greet het over. Dat vinden ze best spannend en hoewel nog wat voorzichtig gezongen, klinkt het top. Leuk om met solisten te werken. We nemen Royals nog door, Something in the water en dan verzoeknummers tot kwart over 9. We genieten van het samen zingen, zolang het nog kan.

Steevast wordt een half uur voor de repetitie gezorgd dat de ruimte wordt geventileerd en gelucht. Dan worden ook de stoelen op 1,5 meter uit elkaar geplaatst. Meerdere leden gaven aan, dat zij dat wel voor hun rekening willen nemen bij toerbeurt. Van dit aanbod maakt het bestuur graag gebruik. Komende donderdag nemen MariAnne en Henriët dit op zich.

Blijf gezond allemaal, tot donderdag.

Wanneer weer?

Het begint al echt herfst te worden. Het voelt fris aan buiten.
Zoals iedere week heeft het bestuur al alles tot in de puntjes verzorgd in de repetitieruimte. De stoelen staan op de inmiddels vertrouwde, 1,5 meter afstand.

Een primeur vanavond. Grietje en Greetje volgen de repetitie online. Tini heeft haar IPad meegenomen en beiden via Zoom uitgenodigd om mee te doen. Wat super!

Vanavond starten we met Lax Vox, het flesje water met een siliconenbuisje. Een uitstekende opwarming voor je stembanden. De spieren rondom je nek en hals worden weer in een goede balans gebracht en dat geeft een gevoel van ontspanning en verruiming in de keel.
Nienke zelf heeft haar Lax Vox-setje vergeten, daarvoor had ze een goed excuus en geen nood, ze heeft ‘droog’-oefeningen voor iedereen die geen setje (bij zich) heeft.

Een half gevuld flesje water volstaat. Maar ach, voor je het weet zit dat flesje vol, zo gaat dat nou eenmaal. De oefeningen zijn simpel, je bubbelt een geluid of melodie op een op meerdere klinkers. Bij hoge noten, buisje hoger uit het water, bij lage noten, het buisje verder laten zakken in het water. Het is een gebubbel in het groot. Plots klinkt het ‘Aaaah’ en een uitbundige lach. Het is Ineke. Ze is helemaal nat! Je moet best kracht zetten om door het water heen te bubbelen, en zij deed dat zo vol enthousiasme, dat het boven uit haar mega volle flesje kletterde. Hilariteit alom.

Na deze opwarming volgt vierstemmig een melodie op een ‘a’, ‘oe’ en een ‘i’. Maar wat een verrassing, het blijkt een lied te zijn! Het is een nummer van Byoncé, ‘If I were a boy’. Nienke zingt het nummer en wij zijn het achtergrondkoor met de net aangeleerde melodie. Het klinkt fantastisch. Wat mij betreft voegen we dit toe aan ons repertoire. Top!

Zo, we zijn warm gedraaid voor het échte werk. We doen vanavond ook wat lekkere nummers die we al een tijd niet meer gezongen hebben. Te beginnen met ‘California Dreaming’ Het blijft een leuk nummer, dat niet verveelt. Dan volgen nog een paar andere nummers waarbij Happy extra aandacht krijgt. De timing gaat niet goed daar waar 14 keer (jawel!) heel snel achter elkaar ‘happy’ moet worden gezongen. Het beweegt Renate ertoe als een Duracelkonijntje met kleine pasjes rondjes te draaien waarbij het ‘happy, happy, happy, happy, ……….. klinkt. Het is een komisch gezicht. Onder de deskundige leiding van Nienke, wordt goed gewerkt aan de timing en het resultaat is er ook naar.

Ineke is onlangs 80 jaar geworden, maar zo ziet ze er beslist niet uit. Ze is verwend met heel veel felicitatiekaarten van de koorleden. Haar verjaardag bracht ze door op de camping en daar kreeg ze onverwacht bezoek van Tini en Karen die plots voor de caravan ‘lang zal ze leven’ stonden te zingen. Ineke was blij verrast en ze bedankt het koor voor alle spontaniteit en aandacht.

Na een uur zingen is het tijd de pauze, even de ruimte ventileren. Voor we naar buiten gaan, laat Christine weten dat zij nog voor haar verjaardag een traktatie heeft meegenomen. Altijd welkom!

Na de pauze zingen we nog wat nummers uit het concert. Voorlopig is het nog onduidelijk of het überhaupt tot een concert komt. Zeker nu is aangekondigd dat een 2e coronagolf in aantocht is. Hopelijk valt het uiteindelijk mee. Wij blijven zolang het voor koren nog is toegestaan, coronaproof repeteren in De Schöppe, want het is zo fijn samen weer te zingen.
Tot volgende week.

Als we vanavond bij het wijkcentrum De Schöppe aankomen moeten we nog even buiten wachten want het bestuur is nog druk aan het vergaderen.
Het duurt niet lang, we gaan naar binnen.

De stoelen staan alweer op corona-afstand en iedereen zoekt haar plekje. De coronastok van 1,5 meter die Carolien trouw meeneemt, ligt naast haar stoel. Ellen pakt die even op en voor ze het weet, krak! In twee stukken, ze is hoogst verbaasd want zoveel kracht zette ze niet. De stok is nu waarschijnlijk al op lengte voor de volgende corona-fase, 1 meter.

Als iedereen zit en de buurvrouw kort heeft begroet en bijgepraat, kunnen we beginnen. Als eerste altijd een warming up van de stembanden. Vanavond zijn dat intonatie-oefeningen. Het eerste lied dat daarop volgt is Anne van Herman van Veen. Oei, dat is toch hier en daar een beetje weggezakt, te lang geleden dat we dit hebben gezongen.
Vervolgens gaan we weer verder met Royals, net als vorige week.

Het uur vliegt om, ja, pauze! Die tijd wordt ook benut om stemtesten te doen voor nieuwkomers, dat is vanavond Wilma die al een paar weken mee heeft gedaan. We zijn benieuwd welke groep versterking krijgt.

De rest gaat gauw naar buiten. Renate is jarig geweest en trakteert op een snoepreep. Heerlijk! Buitenlucht maakt hongerig.
Oude tijden herleven. Het lijkt wel alsof we op een speelplaats staan van een school, netjes te wachten tot we weer naar binnen mogen.

De pauze is voorbij en in die tijd de repetitieruimte geventileerd.
Nienke brengt ons het nieuws van de stemtest. De tweede alten zijn de gelukkigen. Er klinkt applaus. Welkom Wilma!
Om de balans tussen de eerste en de tweede alten gelijk te houden, is MariAnne bereid gevonden over te stappen naar de eerste alten.

Deel twee van de repetitie, eerst ‘Lang zullen ze leven’ voor de jarigen Renate en Christine.
Dan Standing by, het pittige arrangement van Pentatonix. We sluiten af met verzoeknummers en dan is de repetitieavond voorbij.

De stoelen worden opgeruimd en de spullen gepakt. Opeens, gegil, gelach, hilariteit en paniek! Vera rent door de zaal en klampt zich vast aan de eerste de beste om zich achter diegene te verschuilen. Wat is er aan de hand? Een muis! Er rent een muis door de zaal. Nienke stapt er meteen op af schiet een filmpje, ‘voor de blog’, zegt ze. Het arme beestje schrikt net zo hard en zoekt gauw een veilig heenkomen. Vera is nog steeds in shock.
Wat een bijzondere avond. Tot volgende week!

We beginnen onze draai te vinden in De Schöppe. Fijn om weer samen te zingen, ook al voelt de onderlinge afstand nog wat onwennig. Omdat het aan een stuk doorzingen 1,5 uur toch wel inspannend is èn omdat we het bijpraten met elkaar missen in de pauze is er vanaf volgende week een aanpassing. De repetitie gaat weer naar de normale tijd, van half 8 tot kwart voor 10. Wordt er toch alweer iets normaal. We zingen dan een uurtje, kwartiertje pauze waarin de zaal geventileerd en daarna weer een uurtje zingen. Uiteraard blijven de algemene coronamaatregelen van kracht.
Vorige week vonden we de opstelling niet ideaal voor de hele groep, vanavond is alles een kwartslag gedraaid. Dit bevalt beter, geen tochtgaten meer.
Hoewel nog niet iedereen weer aanwezig is, zijn wel alle stemgroepen goed vertegenwoordigd. Dat zingt wel fijner. Het is een mooie repetitieavond.

OPROEP
Ben je sopraan, kom dan eens kijken in de Schöppe op donderdagavond, van 20.00 – 21.30uur en sluit je dan bij onze groep sopranen aan. Je bent heel hartelijk welkom.

Repetitieruimte
Deze week kregen we een enthousiaste mail van onze voorzitter Tini: ‘Het is gelukt! We hebben een ruimte gevonden waar we verantwoord binnen kunnen zingen. Het Wijkcentrum De Schöppe heeft een grote zaal, waar we makkelijk met 30 personen op 1,5 meter van elkaar kunnen zitten.’ Deze ruimte is ook goed te ventileren. Wat een opluchting, we kunnen verantwoord door.
Bij de ingang staat Tini ons weer op te wachten om de instructies te geven, de route naar de repetitieruimte en vooraf je handen desinfecteren. Wat een grote ruimte! Alle stoelen staan breed opgesteld.

Wat is er met de sopranen aan de hand?
Anita is erg verbaasd bij binnenkomst. Zij is vanavond de enige sopraan. Tjonge, dat is effe slikken. De rest is óf op vakantie óf ziek. ‘En bedankt! Dat wordt een zware avond’, zucht Anita. Het koor is al blij dat er tenminste één sopraan is.
Wat leuk, er is ook een adspirant koorlid, Wilma, die vanavond komt meedoen. Meteen vraagt Nienke of zij toevallig sopraan is. Helaas, dat gaat niet lukken.

Een papieren jubileum
Afgelopen 1 september was het precies 2 jaar geleden dat Nienke officieel onze dirigente werd. Tijd vliegt en we zijn nog steeds zo blij met haar.

Een swingende warming up
We doen een heerlijke warming up, we kloppen ons letterlijk warm, van bovenlijf tot onderbeen en dan zingen we Na de warming up gaan we beginnen met Royals. Per groepsstem worden de partijen doorgenomen. Dat is ook wel nodig, want het gaat wel beter, maar we zijn er nog niet.

Het echte werk
Dan volgt Adiemus waar de sopranen de lead hebben, dus Anita zweet peentjes*, maar ze houdt zich staande. Hetzelfde geldt voor Shosoloza, waar ze ook tegen 3 groepsstemmen op moet zingen, zonder versterking. Hopelijk zijn er volgende week weer meer sopranen aanwezig. Behalve Toke, die heeft bij het bestuur aangegeven dat ze met het koor stopt. Zo jammer, want we waren zo blij met haar.
We zingen nog een paar verzoeknummers en de avond is alweer ten einde.

De Schöppe is goedgekeurd
Deze ruimte bevalt prima, de opstelling was nog niet perfect, die moet nog wat aangepast worden, maar voorlopig zitten we hier goed.

Oproep
Ben je sopraan? Kom dan eens kijken in het Wijkcentrum de Schöppe op donderdagavond, van 20.00 – 21.30uur en sluit je dan aan bij onze gezellige groep sopranen. Je bent meer dan welkom.

Wetenswaardigheidje
* peentjes zweten:
Tijdens de uitzending van Vraag Het De Bieb van zaterdag 21 juli werd de volgende vraag gesteld:Thijs Keereweer: Waar komt het gezegde ‘ik zweet peentjes’ vandaan.
Dit is het antwoord van de Bieb: Over de herkomst van deze zegswijze zijn de naslagwerken het niet eens. Volgens het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) moeten we waarschijnlijk niet aan worteltjes denken, maar aan het woord pint, een inhoudsmaat (ongeveer een halve liter; de verkleinvorm pintje voor een glas bier is nog steeds heel gewoon). Peentjes zweten is volgens het WNT een verbastering van pintjes zweten (‘liters zweet verliezen’).Bron: WNT