Blogs

Als de judomatten zijn opgeruimd en de piano is opgezet kunnen we beginnen. Door ziekte, vakanties en noodzakelijke andere werkzaamheden zijn de beide alt-groepen gehalveerd. Dat wordt hard werken vanavond voor de overgebleven zangeressen.

Eerst een korte terugblik op het optreden van afgelopen zaterdag, om dan snel over te gaan naar het repeteren. Over twee weken staat ons volgende optreden: Amusing Hengelo.

De inzinger is het refrein van een mogelijk nieuw nummer. Firework van Katy Perry. Het nummer moet eerst nog door de muziekcommissie, maar als inzinger kan het wel alvast. Nienke knalt het refrein door de zaal. De sopranen kijken verschrikt op. “En bedankt hè” klinkt het naar de inbrenger van het nummer. Dat wordt “belten”, alle kabouters in stelling om voldoende ademsteun te geven, sinaasappels te persen en flink uit te halen. Zo lukt het prima. Met de variatiestemmen van de andere partijen er onder klinkt het meteen al leuk.

Dan herhalen we met dit nummer ook nog de andere stemtechnieken die we onlangs van Jolinde geleerd hebben. De twee nieuwe aspirantleden die er vanavond zijn liggen in een deuk als we het Firework zingen met curbing, als de gedragen stemmen van operazangers.
De rest van de avond zetten we de punten op de i van de nummers die we ook in Hengelo gaan zingen. Met name het inslijpen van de dynamiek. De noten zitten er wel goed in, maar het dynamisch zingen vergt nog wat oefenen.
Volgende week geen repetitie i.v.m Hemelvaart. Op 6 juni zullen we weer present zijn in De Driehoek.

Een avond met focus. Het is de generale repetitie voor ons optreden zaterdag op de Koornmarkt. Dries, onze pianist, zit al startklaar. Het is links en rechts een geproest en gehoest, overduidelijk dat niet iedereen topfit is Nou ja, we gaan het zien.

Er volgt een korte warming up want het is een vol programma vanavond. Tijdens de workshop van afgelopen zaterdag, die overigens fantastisch was, is naast de zangtechniek ons ook nog choreografie bijgebracht. Die gaan we vanavond weer doornemen zodat degenen die de workshop gemist hebben bijgespijkerd worden.
De stoelen en de mappen gaan aan de kant. Ready for takeoff!

Alles nemen we van het begin tot aan het eind door. Eerst de nummers die nog aandacht verdienen voordat we het hele programma van zaterdag afwerken.
Binnen de 1e alten zijn een paar over-enthousiastelingen die steeds te vroeg beginnen te zingen. Gelukkig is daar Thea. Door haar strenge blik en de lippen strak op elkaar op elkaar geperst, is dat gauw geregeld en loopt iedereen weer in de pas.

Ja, in de pas. Die pasjes in combinatie met zang is fijn om nog even door te nemen, maar het lukt. Zelfs de opkomst gaan we oefenen. Dus, hop naar de garderobe, niet te ver! Sommige koorleden staan al bijna in de pauzeruimte. Nienke geeft een teken en daar gaan we. Dan nog even hoe we het podium verlaten. Check, en door. Nienke komt vanavond tot de ontdekking dat bij het nummer ‘Iedereen is van de wereld’ de sopranen hun partij aan het begin toch op de juiste wijze zingen. Ze vond de melodielijn daar altijd een beetje vreemd klinken, een die je niet bij die stemgroep verwacht. Het fluister-gedeelte in dit lied klinkt altijd een beetje onzeker. Nienke heeft een mooie oplossing bedacht. Het werkt als een tierelier. Het zijn vanavond echt de puntjes op de I. Nienke hoort ook een jodeltje in een nummer waar de sopranen de lead hebben, die moet eruit!

Grietje die zaterdag er niet bij is zit af en toe aan de kant en maakt een filmpje van de nummers met choreografie. Dat is handig voor Irma van de sopranen want zij miste de workshop en is er ook vanavond niet. Weet ze in ieder geval wat er van haar verwacht wordt.

Na de pauze nemen we het hele programma door, inclusief het praatje van Tini. Zij loopt naar voren, maakt met haar hand een vuist als was het een microfoon en begint te praten tegen de harmonica deur. Zo grappig om te zien. De woorden vloeien zo gemakkelijk uit haar mond, wat doet ze dat toch altijd goed!

Hopen dat iedereen overeind blijft en niet ziek wordt, dan geven we zaterdag een mooi optreden bij het jubileum van het shantykoor De Oostvaarders.
Tot dan.

Vanaf kwart voor 10 loopt de zaal langzamerhand vol. Voor we zullen beginnen eerst koffie of thee met wat lekkers om in de stemming te komen. Renate krijgt bijna een rolberoerte als ze ziet, dat ze de enige sopraan is. Maar dat duurt niet lang. Net voor 10 uur stapt ook Jeanette binnen.

Het programma van vandaag: inzingen, de laatste lastige stukjes oefenen, stemtechniek, choreografie, en dan een doorloop voor het optreden van zaterdag 18 mei. Dan zijn we te gast bij het jubileumconcert van de Oostvaarders.
Nienke heeft een oplossing gevonden voor het lastige stuk uit “Iedereen is van de wereld”. In plaats van tussenpauzes van verschillende lengte nemen we nu als stemgroepen steeds het laatste woord van de andere groep over. Dat klinkt een stuk logischer. Zo moet het lukken.
Jolinde Berns, een vriendin van Nienke, en collegazangeres van “Rumor has it”, gaat ons de komende uren de eerste beginselen bijbrengen van CVT, Complete Vocal Technics.

We beginnen met ademsteun. Uitademen met het idee dat een heel leger kaboutertjes bezig is terug te duwen.
En dan verschillende stemmen. Jolinde laat ons op de melodie van “Happy birthday” oefenen met verschillende manieren van zingen:
Natural voice: zingen met je spreekstem. Dat klinkt helder en zingt makkelijk als je goed bij de tonen komt. Voeg je meer lucht toe, dan klinkt het warmer, zwoeler.

Met Tweng zing je scherper. Dat geeft weer een heel ander effect.
Curbing vergt wat oefenen. Als je gaapt voel je het strottenhoofd kantelen. Meestal gebruik je dat om te zingen met kopstem. Jolinde laat ons horen dat je hier ook lager mee kunt zingen. Daarmee maak je de overgang wat soepeler.
Edge gecombineerd met Tweng is voor de echt hoge noten. Ademsteun niet alleen in je buik, dat leger kaboutertjes, maar in je hele lijf. Alsof je sinaasappels uitperst onder je oksels. Overdrive tenslotte is alsof je zingt voor een heel stadion. Heerlijk voluit gaan.
De verschillende technieken passen we toe op de nieuwe nummers. Wat een verschil! Met deze technieken halen we de hoge noten makkelijker en klinken de nummers een stuk expressiever. Wel flink blijven oefenen, want het is nog niet zomaar een automatisme.

Na de lunch pauze gaan we aan de slag met wat choreografie bij “Havana” en “Africa”. Multitasken is dat. In verschillende opstellingen ook nog letten op de tekst en op de pas geleerde technieken blijken een ware uitdaging.

Voor we het in de gaten hebben zit de tijd er al weer op. Aan een doorloop komen we niet toe. Die bewaren we voor donderdag. Dries komt dan de repetitie ondersteunen op de piano, zodat Nienke letterlijk de handen vrij heeft om te dirigeren.
Het was zondermeer een inspirerende dag. Veel geleerd, heerlijk gezongen.

We zijn op tijd aanwezig en beginnen met een canon over de lente. Heel toepasselijk want het was heerlijk weer en dat blijft het ook de komende dagen nog zo. Een mooi paasweekend staat ons te wachten.

Vandaag is Dries er om ons te begeleiden, zodat Nienke zich kan concentreren op het dirigeren. Op 10 mei staat een workshop gepland en 18 mei een gastoptreden in de stad bij het 15-jarig jubileum van het shantykoor de Oostvaarders, daarom alvast een repetitie met Dries. Nienke heeft ons huiswerk opgegeven van vier nummers en daar gaan we mee aan de slag. Als eerste Havana. Hier worden echt alle puntjes op de i gezet. Iedere stemgroep krijgt de nodige aandacht.

Irma van de sopranen heeft een drukke dag gehad en is nog niet helemaal gefocust. De details landen niet direct en soms is dat hilarisch als ze een paar keer het ‘doo-doo-doo-tje serieus doorzingt waar we moeten stoppen. Dan pakt ze een hoge noot terwijl die laag moet. Het gebeurt allemaal met volle overtuiging. Maar Irma is niet de enige die er af en toe moeite mee heeft. Ook Anita is bij ‘Iedereen is van de wereld’ even de weg kwijt bij de laatste regels. Heel voorzichtig zingt ze in het begin mee, maar helaas nét te laat. Het klinkt sneu waardoor Irma in de lach schiet. Als Anita denkt dat ze het te pakken heeft, gaat ze voluit en weet dat de laatste ‘iedereen!’ als ‘Iederrrrrr-een’ gezongen moet worden. Die knalt ze er in, maar toch weer nét op het verkeerde moment. Henriët die naast haar staat proest het uit.

Maar dan zijn we er nog niet want Renate heeft moeite met de timing van ‘Got me feeling like’ in Havana. Er moet ingevallen worden meteen na de tekst van de alten, en de woorden moeten ook nog eens heel snel achter elkaar gezongen worden. Ze is te snel of te laat. Anita geeft haar de tip als aanloop naar de inzet, een hap lucht te nemen en niet naar de tekst, maar naar de alten te kijken. Dat doet ze, en na een paar keer lukt het. Weer een hobbel genomen.

Het is soms een onbedoelde komische bedoening bij de sopranen. Renate kijkt soms wazig naar haar collega’s omdat ze het even niet weet, Irma zingt haar eigen partij, Grietje zingt en swingt, Anita probeert zich te focussen, maar dat lukt niet altijd en Jeannette volgt trouw de noten van de partituur.

Anita is zo opgelucht dat ‘The rivers of Babylon’ goed ging, dat ze op haar stoel ploft. Nee! Boven op haar bril! Beide pootjes liggen er zielig bij, daar valt niets meer aan te plakken. Het is een pince-nez geworden, een op de neus geklemde bril. Die kan zo de prullenbak in. Dat wordt naar Kruidvat voor een nieuwe.
Het lijkt zo alsof er niet serieus gewerkt wordt tijdens de repetitie, maar niets is minder waar. We hebben goed naar Nienke geluisterd en alles klinkt al veel beter.

Nu blijven oefenen thuis en dan kunnen we ons goed laten zien en horen op 18 mei. Maar eerst hebben we twee weken vakantie. Fijne paasdagen!

Langzaamaan druppelt iedereen binnen. Sommigen zijn er al wat eerder, maar het gros is er zo rond half acht. Dat heeft te maken met de judovereniging die van dezelfde oefenruimte gebruik maakt en altijd een uitloop heeft. Dan schuift alles automatisch wat op. Maar, daar komt verandering in. Nienke verzoekt ons om in de toekomst ruim op tijd aanwezig te zijn, zodat we meteen op de afgesproken tijd kunnen starten. Dit is besproken in de bestuursvergadering. Prima! Geen probleem.
Ook is afgesproken dat de twee rijen van de 1e alten worden omgewisseld. De nieuwe eerste rij mag zich nu laten zien, maar vooral ook laten horen. We zijn benieuwd.

Dan beginnen we natuurlijk eerst in te zingen. Vierstemmig, op alle klinkers een melodie. Vervolgens worden we voor de leeuwen gegooid want dan is het de bedoeling dat we allemaal, een voor een, een stukje improviseren terwijl de rest van het koor de melodie op klinkers blijft zingen. Het koor kent geen solisten, dus moet je even je grens over. Super tof is het dat níemand weigert. Iedereen doet haar improvisatie en daar zitten hele interessante bij. Dat is het mooie van dit koor, je kwetsbaar durven opstellen en niemand die je in de maling neemt. We respecteren elkaar.
Dan komt het echte werk, Havana. Hoewel er druk geoefend is en het al best goed klinkt, moet er toch nog aan geschaafd worden. En nu moet de wisseling van de 1e alten zijn effect hebben, want die stemgroep heeft de lead en dat betekent dat je met volume moet zingen. Ook hier weer even een drempel over, maar het komt er pittig goed uit. Tini is verrukt, eindelijk mag ze vol gas geven. Ze vindt het heerlijk. Tot de pauze krijgt Havana onze aandacht.

En dan staat daar bij de koffie ons weer wat lekkers te wachten. Een heerlijke (Indische) cake, gebakken door Thea omdat ze jarig is geweest. Die gaat erin als…

Na de pauze gaan we verder met Africa, ook dat nummer vraagt nog even de nodige aandacht. Per stemgroep wordt het een paar keer herhaald, ‘Nog een keer doen? Om het te slijten?’ vraagt Nienke dan. ‘Ja, doe maar’, klinkt het meteen.

Als laatste lied zingen we Country Roads. En weer gaat Tini uit haar dak. Ze heeft tijdens een vakantie in Amerika de Blue Ridge Mountains in levende lijve mogen aanschouwen. Ze vertelt dat ze in een klein kroegje daar in de buurt wat ging drinken en er speelde op dat moment een livebandje. Het kon natuurlijk niet uitblijven. Tini móest en zou in dat prachtige Blue Ridge Mountains het nummer Country Roads moeten horen. Dus speelde het bandje het nummer op haar verzoek en Tini ging daarop helemaal los, zong vol enthousiasme en overgave mee. Net als vanavond trouwens, ze is weer helemaal terug in dat kroegie. Zo mooi om te zien! Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en het met lied nog een beetje na-neuriënd verlaten we de repetitie.