Blogs

Daar staat echt een persoonlijkheid, een witte didjeridoo-man lijkt het. Je ziet hem zo als authentieke bewoner in de bush van Australië en Afrika. Er wordt al gefluisterd: ‘hee, een crocodile dundee!’
In de repetitieruimte staan de djembés en kenkenies al klaar. Een kenkenie is een trommel die met stokken bespeeld wordt, eventueel ook met een bel, zo leren we.

We zetten de stoelen in één grote kring en pakken allemaal een instrument en plaatsen dat tussen de benen. Een niet nader te noemen koorlid kent deze djembéworkshop en heeft al voorbereidingen getroffen door haar ringen af te doen en thuis te laten. Nee, ringen mag je niet omhouden als je ‘djembeet’. Top, wat dat betreft, maar daarentegen totaal geen rekening gehouden met de kleding. En dus verscheen ze in een leuke zomerjurk. Gelukkig is de djembé groot genoeg om voor het kruis, sorry, om het kuis te houden.
We zitten startklaar. Tja, en wat doe je dan, als je zo’n trommel, een echte djembé voor je hebt staan? Juist, meteen erop los trommelen. Geen idee wat je aan het doen bent, het klinkt ook nergens naar, maar het is gewoon leuk.

De didjeridoo-man stelt zich voor als Paul ‘Percussie’ op de Weegh. Hij heeft zich gespecialiseerd als percussionist in verschillende stijlen. Op het moment dat hij in aanraking kwam met de traditionele West-Afrikaanse ritmes, heeft hij zich daarop meer toegelegd. Hij mag zich docent noemen en geeft workshops en lessen. Het is een bevlogen man, die boeiend over de instrumenten en zijn vak vertelt.
Maar dan moeten we zelf. Eerst leren we de bas-slag. Die is lekker makkelijk, gewoon een slag midden op het vel, en zo wordt het verder uitgebouwd tot en met de ‘hokus-pokus-pilatus-pas-roffel’ Supermooi klinkt het. Best knap van ons. Een enkeling Enkelen binnen de groep hebben zo’n kenkenie en zij moeten dus met stokken op een heel andere tel slaan dan de rest met de djembé. Het klinkt echt leuk. Terwijl wij onze aangeleerde ritmes spelen, trommelt Paul Percussie er dwars doorheen. We zijn helemaal enthousiast. Als hij ook nog alleen wat speelt springen Greetje en Thea meteen op en beginnen te dansen. Ze genieten van deze heerlijke muziek.

We zingen vervolgens een paar keer het Afrikaanse lied Shosholoza waarbij Paul Percussie erbij trommelt. Dat geeft meer Afrikaanse sfeer aan het lied. Wat zou dat mooi zijn dat iemand van ons dit zelf zou kunnen begeleiden tijdens optredens. Nou ja, belangstellenden kunnen ook djembé-les volgen.
Om 11.30 uur is de workshop ten einde. Het was superleuk, we waren erg enthousiast en hebben vol overgave de workshop gevolgd.
Nu even lunchen in de ‘kantine’ van de Driehoek en dan gaan we verder met de repetitie. 8 Juli is het optreden in Beeklustpark en daar willen we ook wat nieuwe nummers laten horen. Dat betekent dus nog even goed repeteren.

Na de lunch worden de puntjes op de i gezet. Het doorzingen van de nummers gaat redelijk snel. Nyanda gaat de laatst toegevoegde nummers nog inzingen wat het oefenen gemakkelijker maakt. Soms zit een nummer er zo vast in, dat je een verandering maar moeilijk kunt overnemen. Een tussenstuk van het lied Our House hebben we als ‘lalala’ ingestudeerd, maar dat is veranderd in: ‘dududu’. Het is een heel eind dat ‘dududu’ en moeilijk aan te leren. Vanaf de eerste ‘du’ klinkt het dus her en der nog ‘la’. Gaandeweg wordt het herkend en schakelt iedereen over naar ‘du’. Behalve Tini. Zij is zó verdiept in haar bladmuziek, dat ze zich bijna heeft afgesloten van de omgeving. Ze merkt niet dat Nyanda oogcontact met haar zoekt, dat Karen dicht in haar ene oor zingt en Anita in haar andere oor. Plotseling valt het kwartje en de laatste regel eindigt eensgezind met ‘dududu’. Het was een hilarisch moment.
Voor we het weten is de repetitie voorbij. Het was een heerlijke workshop/repetitie.

Ze bouwt het mooi op. Het begint met ‘DUU-DUU DUU DUU DUU’enz. Het is een heerlijke melodie en het klinkt ergens wel bekend maar is niet meteen thuis te brengen. Dan komen de woorden erbij en het kwartje valt: Bruno Mars! ‘Just the way you are’, wat een mooi nummer! We zingen het ook nog in canon. Hoe bedenk je het, geweldig!
Dan pakken we het nieuwe nummer Africa bij de kop, hier en daar komen wat kleine aanpassingen op het bladmuziek. Nyanda zingt het voor ons in en dat oefent heel fijn.
Dan volgt het andere nieuwe nummer, Waterloo. We moeten ons verspreiden over de ruimte, waarbij we niet bij onze stemgroep mogen staan . Nyanda loopt iedereen langs en luistert. Hier en daar geeft ze nog tips, eigenlijk heel fijn.
Oké, en door! Shosholoza, het heerlijke Afrikaanse lied. Zo leuk! En weer door naar het volgende nieuwe nummer ‘Iedereen is van de wereld’. Dat is best een pittig nummer, moeten we nog goed oefenen., maar……. ‘het komt er’an’. En weer door! Dat is het nieuwe nummer: California dreaming, dit klinkt zeker niet verkeerd. De puntjes nog op de ‘i’ en het is af.
We eindigen met Fire, die zit er goed in en is een heerlijke uitsmijter. Nyanda eindigt de repetitie met ‘Goed gewerkt, dames!’ Nou, dat kun je wel zeggen, van een rustige repetitie was geen sprake, de vaart zat er flink in. Op naar de workshop van zaterdag. Eerst een djembé sessie en dan het repertoire doornemen voor het optreden in het Beeklustpark op 8 juli.

Gelukkig is het op tijd voorbij zodat we weer naar de repetitie kunnen. De buien zorgden voor een beetje verkoeling, zo zie je, ‘ieder nadeel hep z’n voordeel’.
In de oefenruimte, waar het niet echt snikheet is, is het voor een aantal toch flink zweten, ondanks de luchtige kleding. De verhalen over het noodweer barsten los, over lekkages, instorten van daken, overstromingen, ondergelopen viaduct. Iedereen kakelt over het noodweer. Thea roept: ‘Geen drup, geen drup gevallen in Tubbergen! Niet te geloven hoe plaatselijk het was.
Maar we komen om te zingen, Carina staat al in de startblokken en we maken weer een grote kring voor de opwarming. Niet dat we dat nodig hebben met deze temperaturen, maar de stem kan altijd een opwarmertje gebruiken. Een leuke oefening is ‘Open the box let’s see what’s in there’.
Dan gaan we verder met Africa van Toto. Het is nog een hele klus en wat zullen we trots zijn als het lied uiteindelijk goed gepresenteerd wordt, maar nu is het eerst flink oefenen.
Na de pauze nog even daarmee verder, vervolgens storten we ons op Our House. We zingen ‘m eerst door in onze vaste kooropstelling. Daarna verspreiden we ons over de oefenruimte waarbij we niet bij ons eigen stemgroep mogen staan en zingen het lied nog eens. Nu word je gedwongen naar elkaar te luisteren, want je hebt geen steun meer aan elkaar. Dit hebben we al eerder gedaan, maar het blijft wennen, want het lijkt wel of je een solo zingt.
Na deze oefening zingen we Fire en Waterloo en dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ondanks de hitte was het een fijne repetitie.
Dankjewel Carina voor de afgelopen twee weken en wellicht tot een volgende keer.

Vervolgens starten we met California Dreaming, het lied zit er al best goed in. Aan het eind van het nummer is Carina even abuis, ze speelt van bladmuziek, maar wij zingen heel wat anders. Verwarring! Nyanda heeft het eind veranderd en het alleen per stemgroep voor ons ingezongen. Dát moesten we instuderen en het bladmuziek vergeten. Conclusie: gelukt! Iedereen heeft zich goed voorbereid.

Carina heeft ook een nieuw nummer voor ons gearrangeerd: AFRICA van TOTO. Omdat het een bekend nummer is, denk je dat het instuderen wel meevalt. Maar je raadt het al. Misschien juist ómdat we het lied kennen, want wat valt het nog tegen. Carina heeft de vaart er goed in, het is flink aanpoten. De tweede alten hebben hun partij als eerste strak erin zitten: ‘dududumdudududu’. Als de rest erbij komt klinkt het toch heel erg mooi vierstemmig (af en toe zesstemmig, voor degenen die net even een andere noot pakken, maar dat geeft niets want we repeteren niet voor niets). Volgende week zal het vast beter gaan, het moet altijd eerst even ‘indalen’. We zijn benieuwd hoever we zijn als Nyanda het weer overneemt. Hopelijk kunnen we haar aangenaam verrassen.
Hierna zingen we nog ‘Our House’ en ‘Waterloo’ en dan is de repetitie weer voorbij. Je hebt het leuk gedaan, Carina! We zien je graag volgende week weer terug. Sommigen gaan aansluitend meteen naar huis, anderen blijven nog even hangen en drinken gezellig een glaasje.

Maar eerst een fijne verrassing. Dries onze vaste toetsenist bij optredens, is er ook. Nu kan Nyanda zich volledig bezighouden met het dirigeren. Eerst de inzingoefeningen, die zijn toegespitst op de stand van de mond en lippen. Van breedbekkikker tot duckface, het is een wereld van verschil hoe de klanken dan veranderen. Dit kunnen we ook al op wat liedjes toepassen.
Voor de vakantie hebben we een begin gemaakt met Waterloo van ABBA en dus starten we daarmee vandaag. We kunnen hier al meteen de nieuwe theorie in praktijk brengen. Wat is het een leuk arrangement en het klinkt al best aardig. Na de pauze krijgen we schokkend nieuws te horen. Nyanda zal ons koor gaan verlaten na dit seizoen. De reisafstand wordt steeds meer een probleem. We moeten dit bericht even verwerken. We gaan haar ontzettend missen, haar deskundigheid, vaardigheid, gezelligheid, gedrevenheid, maar we snappen het allemaal. Spannend wie onze nieuwe dirigent(e) gaat worden. Afwachten maar.