Blogs

Bijna half 8. De judoërs zijn nog druk bezig om de tatami op te ruimen. Met vereende krachten worden stoelen en piano neergezet en even later kunnen we beginnen. Nienke vraagt zich even af of er veel laatkomers zijn, maar nee … er zijn een aantal afmeldingen.

We starten met een korte inzinger. Dan volgt een oefening in gekke bekken trekken en malle geluiden maken om alle spieren goed los te krijgen. Nog een oefening: om de beurt zingen we een noot. De kunst voor de rest van het koor is, om zo snel mogelijk dezelfde toon en klank over te nemen. Niet smokkelen door er langzaam naar toe te glijden, maar in je hoofd vast de goede toon klaarzetten en dan meteen raak schieten.

Na deze concentratieoefeningen gaan we aan de slag met Havanna. We beginnen aan het slot. Er zitten lastige sprongen in. En de mezzo’s schrikken van de hoge bes die in hun partij staat. Maar Nienke stelt ze gerust: “als ik als alt erbij kan, dan kunnen jullie het zeker”. En dat klopt helemaal.

Voor we het in de gaten hebben is het al weer tijd voor de koffie. Grietje heeft heerlijke wortelcake en chocoladekoek gebakken. Dat is smullen. Menig koorlid vraagt om het recept.

Na de pauze nog een stukje Havanna. Het begint al steeds beter te klinken. Een mooi stuk. Daarna Africa. En ook die valt steeds beter.

Nog een paar heerlijke uitzingers en dan zit de repetitie er weer op. Met de opdracht om thuis de ingezongen partijen nog eens goed te oefenen keren we voldaan huiswaarts.

Vandaag is er eigenlijk niets bijzonders te melden. We zijn druk bezig met Havana. Iedereen is behoorlijk geconcentreerd. Misschien valt er volgende week meer te vertellen.

Na het inzingen beginnen we met een nieuw nummer Havana van Camila Cabello. Dit nummer gaan we instuderen voor ons optreden 8 juni bij Amusing in Hengelo.

Nienke heeft het arrangement gemaakt en reikt de kopieën uit die net anders dan anders gekopieerd zijn. Het is dubbelzijdig, maar als je het blad omdraait staat de tekst op de kop. Best een grappige situatie, want nu is het niet alleen letten op je partij die ingestudeerd moet worden maar ook hoe het bladmuziek om te draaien. Als automatisme draai je het blad om als in een boek, maar dan staat alles op de kop, dus dat gauw corrigeren dat gaat gepaard met hilariteit en een hoop geritsel. Dan heb ik het nog niet eens over de in te studeren partijen, wat een tongbrekers zitten erin! Het is hard werken, maar voor de pauze hebben we het nummer al goed in de ‘grondverf’ gezet.

Zo, nu eerst koffie en thee, dat hebben we wel verdiend.
Na de pauze gaan we verder met Africa waar de de puntjes op de i worden gezet. De uitsmijter wordt Shosholoza en dan is de repetitie al weer om. De avond vloog voorbij.

De stemoefeningen gaan vanavond over het vasthouden van de toon, zorgen dat je niet zakt. Dat kan variëren van een halve tot een hele toon dat we zakken. Niet gehinderd door enige kennis, wordt er dan vaak vol overgave doorgezongen. Na afloop als het verschil met de begintoon van het lied wordt beluisterd, dan valt het op. Maar daar zijn dus oefeningen voor, super handig. Ook besteedt Nienke aandacht aan intonatie, erg belangrijk om een nummer interessant te maken en niet als een grote brij te laten klinken.

Dan starten we met Shosholoza, een traditioneel Afrikaans volkslied. Het woord Shosholoza betekent ‘ga voorwaarts’ in de Ndebele taal. De tekst van het lied verwijst naar de stoomtreinen die werden gebruikt om mijnwerkers van Zimbabwe naar de goudmijnen in Zuid-Afrika te vervoeren. Eigenlijk gaat het lied over hoop. Veel Zuid-Afrikaanse koren zingen dit lied. De jongens dragen daarbij vaak rubberen laarzen die symbool staan voor de slechte werkomstandigheden in de diamant- en goudmijnen. Die mijnen stonden regelmatig vol met smerig stilstaand water. De mijnwerkers zochten hun troost in de muziek en Shosholoza was zo’n lied. Het werd gezongen in vraag en antwoordstijl en de mijnwerkers hakten met hun pikhouwelen op de maat van de muziek. De melodie is positief en opmonterend. Later, in de 20e eeuw werden anti-apartheid activisten geïnspireerd door Shosholoza en gebruikten het als voorbeeld van hoop. Toen de apartheid werd afgeschaft, werd het lied symbool van nationale verzoening.
Veel Zuid-Afrikaanse goudmijnen zijn nog steeds onverantwoord gevaarlijk. Maar door het lied Shosholoza dat mede een rol speelde bij het nieuwe Zuid-Afrika, zijn de omstandigheden iets verbeterd ten opzichte van de ‘apartheid-tijd’. En verder herinnert Shosholoza ons aan de mogelijk gemaakte verandering in de diamanten- en goudmijnen, maar hoofdzakelijk aan de verandering in de maatschappij. Met hoop, volharding en gemeenschappelijk doel kan heel wat bereikt worden.
(Bron: https://www.brilliantearth.com/news/shosholoza-the-mining-song-that-moved-a-nation-2/-)
Wat een indrukwekkend lied eigenlijk als je de betekenis kent!
Het kwam in ons repertoire door het thema ‘wereldmuziek’. Zo ook de nummers ‘Africa’ en ‘The rivers of Babylon’.

Het is even een rare overgang, maar we zitten weer klaar, want de pauze is voorbij. Grietje staat ineens voor de groep. Ze wil een geintje uithalen met haar zoon. Die schrijft liedjes en zit nu midden in een song. Hij heeft thuis verteld wat de tekst is. Nu wil Grietje óns, het koor, een zin laten zeggen die in de tekst voor komt. Nienke telt af: 1, 2, 3 en we roepen: ‘HOU JE HOOFD BOVEN WATER!’
Grietje stuurt het toe en krijgt meteen een reactie terug. Hij moet er erg om lachen.

Africa is het volgende nummer dat we zingen. Het klinkt steeds beter. We zingen nog wat andere nummers en sluiten af met waar me mee begonnen, het prachtige Shosholoza.

Na de stemoefeningen pakken we Africa weer op.
Na de ‘rampavond’ van de sopranen van vorige week, is iedereen nu wat beter voorbereid.
Vanavond liggen ook de alten onder het vergrootglas. Hier en daar zijn er verbeterpuntjes. De mezzo’s blijven buiten schot. Als we het hele nummer uiteindelijk samen zingen klinkt het al beter dan vorige week. Gelukkig!

In de pauze is er weer een traktatie van een jarige, Gerri. Paaseitjes, heerlijk. Opeens trekt Carolien de aandacht bij sommigen, ze blijkt een ‘Uri Geller’. Ze kijkt heel nadrukkelijk naar haar koffielepeltje. Dat ding staat helemaal krom! Lachen, het is een komisch gezicht.

De pauze is snel om en we gaan verder met ‘Iedereen is van de wereld’. Hier zit een stukje in waar je goed moet tellen. De sopranen tellen, tellen en tellen, maar de inzet blijft twijfelachtig. Tot ze ontdekken dat ze de alten kunnen volgen met als resultaat een heel natuurlijke inzet. Dat maakt het ook meteen gemakkelijke en leuker.

We sluiten af met keuzenummers en de jarige Gerri mag het eerste liedje kiezen. Omdat het morgen internationale vrouwendag is, kiest Gerri voor Natural Woman. Wat een goed nummer! Dan volgt nog California Dreaming en we sluiten af met Country Roads.
De muziekcommissie blijft nog even na en de rest keert huiswaarts.
Fijn weekend!