Blogs

Het is winter. Er ligt sneeuw en het is koud. Als we bij de Driehoek binnenkomen, zitten een paar koorleden al aan de koffie. Huh? Beginnen we nu meteen al met pauze?
Nee, de judovereniging, die ook gebruik maakt van ‘onze’ repetitieruimte, is nog bezig. Kennelijk is er een speciale avond waardoor ze meer tijd nodig hebben. Wij beginnen jammer genoeg wat later. Om de stembanden lekker los en warm te maken zingen we ‘A je to’ van Buurman en Buurman. Een enkeling kent het. We stampen en klappen daarbij dat het een lieve lust is. Zo, we zijn opgewarmd en kunnen beginnen. Zoals gezegd vorige week, beginnen we nu met het tweede deel van de voorbereiding op ons optreden in Krönnenzommer. Iedere keer als ik die naam hoor of schrijf heb ik het idee dat ik in Scandinavië ben. Het winterse plaatje buiten maakt die gedachte compleet.

Het is pauze, het zal niet waar zijn, er is wéér een traktatie. Het houdt niet op!
En dan het mysterie. Ineke vond een paar weken geleden in haar tas een zilver portemonneetje. Ze vroeg rond, van wie kon dat zijn. Van niemand, zo leek het! Heel vreemd. Maar vanavond is het mysterie opgelost. Sanny! Het was Sanny die het portemonneetje kwijt was. Zij had dit blindelings in haar tas gestopt, dacht ze, maar omdat haar tas naast die van Ineke stond, ging dat verkeerd. Iedereen weer blij.

Na de pauze de laatste nummers. Wel fijn om alles weer eens goed te herhalen. Nu thuis nog flink oefenen, volgende week komt Dries, onze vaste pianist, voor de generale en dan zijn we klaar voor ons eerste optreden in 2019.

Als we binnenkomen zien we dat de stoelen anders staan opgesteld. Een probeersel om de ruimte te verkleinen. Die is nogal groot en dan is het moeilijk zingen, want het geluid lijkt te verdwijnen.

We beginnen en het valt op dat hier en daar wat afwezigen zijn. Het zou fijn zijn als we nieuwe leden konden verwelkomen. Bij deze een oproep voor de vrouwen die er lol aan hebben te zingen. Ons koor is vierstemmig, sopranen, mezzo’s, 1e en 2e alten. Lijkt het je wat, kom dan vooral een keer kijken op donderdagavond in het wijkcentrum De Driehoek van 19.30 tot 21.45 uur. Wil je al vast iets van ons zien en horen, kijk op You Tube jubileumconcert Zwingkoor december 2017
Maar dit even tussendoor.

De canon van ‘the ghost of Tom’ is weer het openingsnummer en dan begint het echte werk. We nemen de nummers door die we 6 februari gaan zingen in de Woonzorglocatie Krönnenzommer in Hellendoorn. Even de puntjes weer op de welbekende i zetten. Het is een beetje onrustig, sommigen zijn een beetje melig de hele avond. Ach, af en toe zijn er van die avonden….. Als laatste lied voor de pauze zingen we ‘Koffie, koffie’ van Rita Corita. We beginnen met het refrein. Nét voor het couplet moet worden gezongen, roept iemand (MariAnne) ‘En nu Anita!’ Die schrikt zich een hoedje, maar begint vol overgave te zingen met een Amsterdams accent. Hilarisch. Aan het eind van het lied krijgt ze spontaan applaus. Iedereen is enthousiast en vindt dat dit zo moet blijven. Het is pauze en er wacht ons weer een traktatie van een jarige. Het gaat maar door. Na de pauze gaan we verder met de eerste helft van de lijst van het komende optreden. Volgende week de tweede helft en dan: Krömmerzommer, we komen eraan!

Een nieuw jaar betekent ook nieuwe nummers om in te studeren. We gaan wel terug in de tijd. We beginnen met een canon, over een geest Tom of John. Wel geinig.
Daarna maken we een start met een van de nieuwe nummers, The Rivers of Babylon. Iedereen kent het natuurlijk, maar de meesten kenden niet de exacte de tekst. Dan gaat het al gauw rond dat we het allemaal wel hier of daar fonetisch gezongen hebben. Nu zien we de originele tekst en dat is dan even wennen. Ook het meerstemmige gaat natuurlijk helemaal tegen de overbekende melodie in. Kortom, het lijkt een simpel nummer, maar we moeten er flink op oefenen. Een halve repetitie wordt hieraan besteed. Jannie en Irma van de sopranen, zijn helemaal in hun element en imiteren Bobby van Boney M. Ze slagen er niet helemaal in, het is meer de Pinokkio-versie, dat wil zeggen, ietwat houterig. Ze hebben niet zulke elastieke benen als Bobby Farrell, dat is lachen!
Het is het pauze. In de vakantie zijn een paar koorleden jarig geweest, dus wacht ons een traktatie. O jee, daar gaan we al met onze goede voornemens!

Na de pauze evalueren we nog even de kerstoptredens. Het hoogtepunt was natuurlijk het kerstkorenfestival in de stad, waar we in de prijzen vielen. Van de twaalf deelnemende koren behaalden wij de derde prijs, met maar één puntje verschil van de tweede prijs. Wat een mooie prestatie. Nienke zegt dat ze ontzettend trots op ons is. Wij ook op onszelf en op Nienke, als dirigente. Nog maar zo kort bij ons, dan is dit wel een opsteker voor iedereen. Daarnaast waren natuurlijk onze optredens bij het Klein Wierke, weer heel dankbaar en leuk, zoals ieder jaar. En er was nog een optreden in de Driehoek. We hebben het jaar 2018 dus mooi afgesloten.

De repetitie gaat verder met weer een oudje ‘Koffie, koffie’ van Rita Corita. Omdat we ook optreden in verzorgingshuizen is dit een heerlijk schunkellied dat de ouderen allemaal wel kennen en lekker kunnen meezingen. Het zingt ook voor ons lekker weg. Dat lied zit wel snor.

We sluiten de avond af met de prachtige klassieker ‘Avond’. Tini nodigt iedereen uit voor de nieuwjaarsborrel. Er zijn ook veel schalen heerlijke warme hapjes. Daar gaan alwéér met onze goede voornemens, nou ja. Dit zijn natuurlijk wel uitzonderingen, dus de rest van de week maar interen op onze reserves. Hoewel niet iedereen daar zo over denkt, genieten van alles in het leven voelt goed. Het is gezellig nazitten. De muziekcommissie zit bij elkaar en is druk in overleg. 6 Februari is ons eerste optreden en daar moeten de eerste voorbereidingen voor worden getroffen. De kop is er weer af. We zijn weer begonnen en we hebben er weer zin in.
Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Voor we onze positie innemen, worden de witte/rode sjaals en bijbehorende handschoenen uitgedeeld. Het weer is niet geweldig vandaag. Gelukkig zijn er voor de koren partytenten neergezet, zodat zij en de muziekinstrumenten in elk geval droog blijven. Als wij moeten zingen wordt onze banner Zwingkoor erbij geplaatst zodat iedereen weet wie wij zijn. Dries is ook weer van de partij, hij heeft zijn kerstmuts op gezet net als Nienke. We merken dat we niet echt fijn staan, het is een kleine tent en we komen een beetje in de verdrukking. De stemmen staan een beetje door elkaar waardoor Je nu niet zo’n steun aan elkaar hebt.

We beginnen zoals ieder kerstoptreden met ‘Ding dong’, een lekker inzingnummertje. Het is gelukkig nog droog, maar dat verandert al snel. Plots regent het flink, dat kost ons natuurlijk publiek, maar gelukkig loopt niet iedereen weg. En dan komt de jury langs, dat zien we omdat iemand aantekeningen staat te maken. Het geplande halfuur vliegt om. Deze eerste serie gaat voor ons gevoel niet fantastisch, maar we hebben later nog een optreden dus dat móet beter gaan.

Na het eerste optreden verspreid het koor zich, sommigen gaan de stad in, luisteren naar andere koren of nemen rust tot het volgende optreden.
Om 15.30 uur is iedereen weer present en staan de stemgroepen bij elkaar. Dat zingt fijner. Het gaat ook lekker. We hebben er lol in en voor ons gevoel gaat het nu een stuk beter. En daar komt weer iemand van de jury langs, net bij het nummer ‘Wonderful Christmastime’. Niet het gemakkelijkste nummer, maar het ging goed. We kunnen met z’n allen concluderen dat we dit lied eindelijk redelijk beheersen. He, he, dat werd tijd.

Om vier uur zijn alle koren klaar en dan verzamelen we ons op de Koornmarkt voor de prijsuitreiking. Maar eerst zingen alle koren ‘Feliz Navidad’ en Little ‘drummerboy’. Thea is goed voorbereid, ze heeft de tekst van ‘drummerboy’ uitgeschreven zodat ze uit volle borst kan meezingen, maar ze arriveert te laat met nog een aantal anderen van het koor. De samenzang is al geweest en de prijsuitreiking volgt al. Thea kan het bijna niet geloven en is uiterst verbaasd. Nou ja, volgend jaar maar in de herkansing.

Zoals gezegd volgt de prijsuitreiking door de waarnemend burgemeester, hij staat op het balkon boven een winkelpand. We luisteren braaf naar wat er komen gaat. We gaan er niet van uit dat wij tot een van de gelukkigen behoren, maar wat hebben wij het mis! We horen plotsklaps: ‘DE DERDE PRIJS IS VOOR HET ZWINGKOOR!” Huh? Wij? Echt? We hebben nog nooit een prijs gewonnen! We zijn verrast, blij en uitbundig. Jeannette en Richt maken na 26 jaar mee dat het Zwingkoor een prijs wint! Dat is toch geweldig!
Tini gaat samen met Nienke de prijs in ontvangst nemen. Als ze boven staan op het balkon zwaaien ze ons toe met het certificaat en de trofee. Wat een fantastisch gevoel geeft ons dat. De punten liggen dicht bij elkaar. Wij, de nummer drie, hebben 53 punten, nummer twee heeft 54 punten en nummer één heeft 57 punten.
Uiteraard moet dit gevierd worden en met een aantal gaan we naar Solera waar we het glas heffen op de goede afloop van de afgelopen optredens, maar vooral op deze dag.

Fijne feestdagen allemaal en een gezond, ‘zwingend’ 2019!

Nu aan het eind van het jaar is het een goed moment om Lute Kuilder te bedanken voor de altijd prachtige foto’s die hij van ons koor maakt bij openbare optredens. Bij deze, ontzettend bedankt Lute. We hopen dat je er volgend jaar weer bij bent.