Blogs

Nienke is geopereerd en moet daar van herstellen, dus vanavond neemt Carina Numan het even over. Carina is een vertrouwd gezicht voor ons, want zij heeft al vaker ingevallen.
De opwarmoefeningen staan in het teken van resonantie. Met de oefening ‘sing on nu noe na’ kun je ervaren hoe verschillend klanken kunnen klinken.
Dan gaan we aan de slag met natuurlijk de kerstnummers. Als eerste ‘Christmas was a friend of mine’
Hierin kunnen we al meteen in de praktijk brengen wat ons is aangeleerd met de resonantie.
Even verwarring voor Carina, en dat is ons niet vreemd, want Nienke worstelt er soms ook nog mee en dan heb ik het over de opstelling van de stemgroepen. Vanuit de dirigente gezien, links mezzo’s, 2e alten, sopranen en 1e alten is het soms even zoeken wie waar staat, maar als het weer duidelijk is dan gaat het als een tierelier.
Enfin, Christmas was a friend of mine, is een lastig nummer, daar moeten we veel tijd aan besteden. De sopranen komen maar niet uit de timing van slechts 4 kleine woordjes ‘ding ding dong dong’. Hoe moeilijk kan het zijn, zou je denken, en daar gaan we weer ‘ding ding dong dong’ en opnieuw, ‘ding ding dong dong’. Carina klapt het ritme met de handen zodat wij de timing kunnen voelen. ‘Je moet het voelen’, zegt ze, we voelen van alles, het zweet breekt ons uit, maar geen goed getimede ‘ding ding dong dong’, we zitten er finaal naast! Carina geeft niet op en blijft ons volhardend coachen totdat we het te pakken hebben. Ondertussen wacht de rest geduldig, soms met enige hilariteit om ons zo te zien worstelen. Maar dan – hebbes- gelukt! Hèhè, dat was een zware bevalling, maar het zit erin. Dit is een typisch gevalletje van #MITO (Met Inspanning Tot Ontspanning?)
En weer door, Being alone for Christmas, Can’t help falling in love, het komt allemaal weer voorbij en voor we het weten is de tijd al weer om.
Dankjewel Carina, tot een volgende keer. Hopelijk voor Nienke herstelt ze goed en kan ze ons volgende week zelf weer dirigeren.
Fijn weekend allemaal.

Het kerstnummer “Wonderful Christmas time” is ver weggezakt. Renate weet wel hoe dat komt: “Paul McCartney is ver voor mijn tijd”. Maar langzamerhand beginnen de now-nowtjes en dooh-doohtjes weer terug te komen. Blijft een uitdagend nummer, die alle concentratie vraagt.

Na de pauze, met heerlijke pindarotsjes van Ria, wijden we ons aan de meer wereldse nummers. Midden in het nummer “Wonderful World” klinkt er een luide knal. Nienke zit opeens een verdieping lager achter de piano. Met het oog van een vakman constateert Marga dat de pianokruk het heeft begeven. Pas nadat duidelijk is, dat Nienke er goed van afgekomen is, klinkt er opgelucht gelach.

Ria mag voor haar verjaardag het slotnummer uitkiezen.”Waterloo natuurlijk” klinkt het vrolijk. Voor ons een bekende, voor Nienke lastiger. Zonder pianopartij en nog nooit eerder gespeeld weet ze ons toch uitstekend te begeleiden. Wat zijn we blij met onze nieuwe dirigent!

Volgende week herfstvakantie. Tot over 2 weken!

Om in de sferen te blijven heeft Nienke bij het inzingen een kerst-canon voor ons. We dinge-dong er vrolijk op los. Daar waar je in zijn algemeenheid wat meer kracht wilt zetten heeft Nienke ons al een paar weken geleden geleerd dat je (figuurlijk) sinaasappels onder je oksels moet uitpersen tijdens het zingen. Jannie die deze informatie heeft gemist, reageert als door een wesp gestoken en roept: ‘Wat sinaasappels uitpersen met je oksels? Ik heb kleine sinaasappels’ Gieren!
En dan beginnen we zoals gezegd met het kerstrepertoire. Het eerste nummer is Silent Night. We moeten er weer even inkomen, we beginnen vol enthousiasme voluit te zingen. O ja, even op de dynamiek letten. Opnieuw en dan beginnen we mooi zacht en bouwen zo het nummer op.
In de pauze is er een traktatie want Jannie en Renate zijn jarig geweest. Gefeliciteerd dames!
Na de pauze klinken de eerste noten op de piano en we zingen ‘lang zullen ze leven’.
Dan pakken we ons eigen repertoire weer op en zingen sinds lange tijd weer eens Opzij van Herman van Veen. Dat is een pittig vlot nummer en het is aanpoten voor Nienke op piano. Aan het eind verzucht ze: ‘pfff, ik zweet ervan’. We sluiten af met het rustige nummer ‘Fire’ van de Pointer Sisters. Grietje volgt de tekst op papier, de sopranen moeten aan het eind vijf keer ‘fire’ zingen. Maar dan wordt het lied al bij de vierde keer ‘fire’ gestopt. Iedereen begint op te ruimen om naar huis te gaan, maar niet Grietje, die blijft zitten en roept: ‘ik wil mijn vijfde ‘fire’. Helaas, het worden er geen vijf. Ze blijft verontwaardigd tot aan de garderobe en dan zijn er toch een paar koorleden die haar uit het lijden verlossen. Ze zingen de laatste zin en Grietje knalt: ‘FIRE’. Zo, en nu naar huis!

Nienke vertelt ons, dat ze deze week is afgestudeerd in Neurologische muziektherapie. Gefeliciteerd!!!
Na de warming-up starten we met, hoe passend bij deze nazomer, een kerstnummer. Maar als we straks in december tijdens het Almelose Kerstkorenfestival er willen staan kunnen we maar beter op tijd beginnen. Het is een echt heel mooi arrangement van “Silent night”. Nienke vraagt of de sopranen wat ondersteuning nodig hebben nu ze maar met z’n tweeën zijn. Niet nodig vindt Grietje: “We houden ons een beetje in om de anderen goed te kunnen laten oefenen”. En inderdaad, als het nummer er in zit en zij beiden op volle kracht gaan zingen ze ons er allemaal uit.
De oude Kerstnummers zijn heeeeel ver weggezakt. Gauw over naar de bekendere nummers, Country Roads, Leun op mij en Falling in love. Uit het niets heffen de mezzo’s “Hey Jude” aan. Nienke volgt vloeiend met de piano.
Een heerlijke nazomeravond en lekker zingen.

Nienke heeft een nieuw nummer meegenomen uit ons nieuwe repertoirelijst van ‘wereldmuziek’. Het is Take me home, Country roads. Het refrein wordt driestemmig ondersteund door ‘oe-tjes’, maar die zijn lastig. Dat was al ingecalculeerd en dus is dat stukje, 3-stemmig, op notenschrift gezet, voor de liefhebber. Zoals een aantal dat al deed neemt ook Tini uiteindelijk die nootjes erbij, want het ging nog niet naar haar zin. Ze zingt vol overgave haar oe-tjes van papier, het gaat top!
Hoe verrassend is het als ze zegt: ‘ik zit wel op het papier te kijken, maar weet niet eens welke regel ik zing. Oh, voor mij de onderste regel dus, haha!’ Hilarisch.
Maar uiteindelijk klinkt het refrein heel goed en Nienke is zo enthousiast dat ze hiervan een video-opname maakt. Benieuwd waar we die tegenkomen…..
Dan is het pauze en krijgen we bij de koffie/thee een traktatie van Jannie die jarig is geweest. Ook is er een belangrijke gebeurtenis tijdens de pauze. Nienke tekent het contract als dirigente van het Zwingkoor. Het is nu officieel, we zijn weer compleet, een mooi moment.
Hartelijk gefeliciteerd, Nienke! We zijn ontzettend blij met je.
Dan is de pauze al weer voorbij en op verzoek van een koorlid, vertelt Nienke iets over haarzelf. De rode draad in haar leven is, uiteraard naast haar gezin, de muziek. Ze zingt zelf ook met vriendinnen samen in een eigen zanggroep, dat heet Rumor has it. Ze laat een ons een live-opname horen en dat klinkt fantastisch. We houden ze in de gaten.
Wij gaan verder met Leun op mij en Can’t help, falling in love with you.
En de repetitie is al weer voorbij. Tijd voor een drankje aan de bar of om meteen huiswaarts te keren. Tot volgende week!