Blogs

Eindelijk is het weer echt mooi, maar dat zien we ook in de opkomst.
We beginnen met het nieuwe inzing-lied van Jorn, “Better is a one day in your house”.
Dat klinkt al lekker en volgende week gaan we daarmee verder.
Dan nemen we het repertoire voor Hellendoorn door, het duurt niet lang meer voor we daar een optreden hebben.

Op enig moment komt Mona met het trieste bericht dat Karen haar vader is overleden en stelt voor om iets voor haar te zingen, video te maken daarvan, zodat zij het op kan sturen. Zijn we allemaal voor!!
Het wordt: Leun op mij, dat is wat we elkaar toewensen toch ? Iemand waar je op kunt leunen tijdens moeilijke tijden. We zijn allemaal echt aangeslagen en bij dit lied, in deze omstandigheid, krijgen enkele leden kippenvel.

Maar, we gaan verder want we moeten wel doorgaan en nu met Cotton Field, het verschil kan niet groter
zijn dan dit.
Enkele liedjes zitten er goed in, maar van sommigen is de tekst of de melodie weggezakt.
Maar ook het nieuwe “Can’t hurry love” moet af en toe herhaald worden. De sopranen gingen in de herhalingen om het goed is het systeem te krijgen.

We zullen toch thuis eens beter moeten luisteren, want bij de mezzo’s was er meningsverschil of een deel hoog of laag moest bij: ‘t Glipt me door de vingers.
Op een gegeven moment zei Jorn: “Hier ben ik het kwijt” en Anita begint zachtjes.. “Ik ben hem kwijt, ik ben hem kwijt” te zingen. Voor wie het 25 jarig jubileum heeft meegemaakt, weten precies wat ze bedoelt, dus Greet naast haar schiet in de lach. “Ik ben hem kwijt” is van Brigitte Kaandorp, wie er niet bij was toen, zoek het maar eens op. Het was hilarisch om dit soort liedjes te zingen toen.

Jorn wil graag bij Can’t hurry choreografie, maar besluit toch dat eerst de melodie er goed in moet zitten en gaat thuis, zei hij, er over nadenken wat er kan in dit nummer.
Het was een fijne avond, ondanks de niet zo hoge opkomst, maar we gaan voor 15 juli en daarna hebben we echt vakantie.
Hoewel zelfs nu leden vanaf de camping naar ‘t Zwingkoor komen om niet teveel te missen.

Groetjes Greet vanaf “Erve Wezenberg”.

1 / 1
We hebben een paar mooie zonnige dagen gehad deze week, maar vandaag is het fris. Het weer blijft altijd een gespreksonderwerp.

Bij binnenkomst van de Driehoek worden we met een grote glimlach begroet door een nieuwe barman. Het is vandaag zijn eerste werkdag en hij heeft er zin in, want hij straalt. We kopen bij hem een muntje voor koffie, thee of iets anders voor in de pauze.

Het lijkt wel of de vakantietijd al is ingezet want er zijn er nogal wat koorleden afwezig. Ondanks dat zijn wel alle stemmen vertegenwoordigd.

Na de fysieke opwarming gaan we verder met de inzingoefening. Jorn komt met een nieuw liedje waarin een paar stemtechnieken zitten opgenomen. Better is a one day in your courts than a thousand elsewhere. Eerst eenstemmig en vervolgens meerstemmig. Iets nieuws is altijd leuk en verfrissend.

Er staat een optreden gepland half juli en daar gaan we ons op richten. We brengen daar de liedjes van het jubileumconcert 1 april en dus beginnen we met Before I go. Met of zonder choreografie? Vraagt Jorn. In koor roepen we ‘mét!’ Nou, het blijkt dat we onze hand er niet voor omdraaien, appeltje-eitje.

Voor dat optreden brengen we ook Nederlandse nummers. Daarvoor moeten we putten uit ons archief. Na de pauze gaan we ermee aan de slag. Die nummers zijn nog onbekend voor Jorn en niet alleen omdat ze van voor zijn dirigentschap zijn, maar ook ver voor zijn geboorte. Maar, hij redt zich prima.

We zingen veel nummers door en na nog een paar repetities kunnen we ons daar zeker mee laten zien en horen. Het was hard werken vanavond voor de stemmen die wel aanwezig waren, maar we hebben het goed gedaan.

Tot volgende week, hopelijk zijn we dan met meer…

Heerlijk die zon vandaag. Alleen betekent het wel dat in onze repetitieruimte diezelfde zo’n pal in ons gezicht schijnt.
Lastig om dan goed op Jorn te kunnen letten. Degenen die vandaag de spullen klaar zetten hebben er iets op gevonden.
De hele opstelling wordt een kwartslag gedraaid. Probleem opgelost, ware het niet dat nu Jorn recht tegen de zon in kijkt.
Met een zonnebril en net dat ene stukje schaduw opzoeken komt dat gelukkig ook goed.
Na de warming-up storten we ons op het laatste stukje van “I need love”. Wel een lastige, maar door het een flink aantal keren achter elkaar te “loopen” lukt het steeds beter. Nog voor de koffiepauze zit het hele nummer er in. Zo leuk!
Eind juli staat er een optreden gepland bij Krönnenzommer in Hellendoorn. Als aanvulling op de setlist die we de afgelopen tijd hebben gezongen wordt ons hele Nederlandstalige repertoire uit de kast getrokken. Opzij, opzij, opzij klinkt lekker.
En daarbij moeten we nog steeds lachen als we denken aan de opnames van onze clip, waarbij Mari-Anne met een winkelkarretje scheurde door de AH.
Voor een aantal andere nummers moeten we nog wel even diep graven om ze weer boven water te krijgen.

Nog genoeg te doen dus de komende weken.

De meivakantie is weer achter de rug en vanavond starten we weer met de repetitie. Het is een vrolijk weerzien. Er is een aspirant-lid aanwezig die voor de vakantie ook al van de sfeer en het repertoire heeft geproefd. Vanavond zal ze de stemtest doen en daarna hopen we haar als nieuw koorlid te mogen verwelkomen.

Zoals altijd starten we met de fysieke opwarming. Jorn heeft al voorpret bij wat er komen gaat, het draaien van de heupjes. Dit leidt iedere keer op de een of andere manier weer tot hilariteit.
Hierna volgt de stemopwarming. De opdracht is om als een heks te zingen. Deze techniek zorgt ervoor dat je net wat hoger kunt zingen zonder je stem te forceren. En dus vult de ruimte zich met krassende stemmen.
We doen een sirene na, Jorn dirigeert ons met zijn wijsvinger en we volgen van hoog naar laag en andersom. En dat alles met een heksenstem. Wat een geweld! Het is maar goed dat alle ramen dicht zijn.

En dan zijn we toe aan het eerste nummer You Can’t Hurry Love. Renate is helemaal in d’r nopjes met dit nummer, want ze is fan van Phil Collins. Ze gaat helemaal los en staat enthousiast te zingen en te swingen. Het instuderen is voor haar appeltje-eitje, want de tekst kent ze natuurlijk als fan helemaal uit het hoofd.
Jorn neemt de tijd voor dit nummer. Met kleine stappen gaan we aan de slag. Eerst de aandacht per stemgroep en dan geleidelijk samen. Dat klinkt al goed. Tot de pauze besteden we daar onze tijd aan.

Zoals gezegd vindt er een stemtest plaats in de pauze. Ondertussen gaan wij naar de pauzeruimte waar ons twee traktaties te wachten staan. Een lekkernij van Nanda en van Henriët die jarig zijn geweest.
Dan verschijnt Annika die ons vertelt dat ze geslaagd is voor de stemtest. Ze stond in de proefperiode bij de alten, maar ze gaat nu de mezzo’s versterken. Welkom Annika! Ze is de jongste van de groep en we vinden het allemaal fantastisch dat ze voor ons koor heeft gekozen.

Na de pauze wordt er uiteraard uitbundig gezongen voor de jarigen. Ze mogen een nummer kiezen die we gaan zingen. Een ervan is Fix You. Grietje zorgt voor een onverwachte twist.
Bij de tekst: Lights will guide you home…, heeft ze ineens het lampje van het concert om haar vinger. Ze zwaait er vol overgave mee heen en weer.
En zoals alle repetities vliegt de avond voorbij, worden de stoelen weer weggezet, de apparatuur opgeruimd en gaan we naar huis.
Tot volgende week.

Was het een after-concert-dipje of gewoon toeval? Vanavond waren we in elk geval met een select groepje aanwezig.
Jorn begint enthousiast met een nieuwe inzinger. Een ware tongbreker uit het repertoire van André van Duyn die steeds sneller en hoger gaat. Hilariteit alom.
En dan gaan we verder met een nieuw nummer: Can ‘t Hurry Love van Phil Collins. Vera laat nog snel wat partijen kopiëren, zodat we ook kunnen zien wat we zingen. Vanuit de 2e alten klinkt het: “Oeh, dat is wel heel hoog!” Jorn schakelt heel snel. De alten gaan de lagere partij van de mezzo’s zingen en de mezzo’s krijgen de altpartij. Even is er verwarring bij de 1e alten. Die voelden zich niet aangesproken bij “het is te hoog” en wachten braaf op hun beurt. Maar ze moeten toch echt mee in de wisseling. Het is een hele puzzel, maar voor de pauze klinkt de eerste helft van het nummer al best aardig.

Na de pauze zingen we lekker bekende nummers door. “Can You Feel It” schalt door de zaal. En de choreo van “You’ll Know My Name” loopt gesmeerd.
Het was weer een heerlijke avond zingen.
Nog voor middernacht mailt Jorn ons de aangepaste sheets van Can ‘t Hurry Love.
Dat gaat vast en zeker lukken volgende week.